Ey sevgili heykel!
Iki kelâm edelim gel.
Baktim ki birileri varini yogunu derlemis toparlamis, çabalamakta.
Baktim ki bir telâs, bir muamma…
Seni bana benzetmeye çok ugrastilar
Tam benzeyesin diye
Kulak taktilar
Üstüne ceket pantolon gömlek uydurup
Kravat astilar boynuna
Buruna benzettiler bir yanini
Iki yanina gözümsü seyler oydular
Içine ingim zingim koydular
Yetmedi
Basina sapka geçirdiler
Sonra diktiler bir set üstüne
Adam oldun diye belleyip
Resmini çektiler
Amma…
Seni benim gibiler yapti
Sen benim gibisini yapamazsin
Çünkü ben düsünüyorum
Sen düsünemezsin
Ben gülüyorum
Sen gülemezsin
Agliyorum
Aglayamazsin
Konusuyorum
Konusamazsin
Bagiriyorum
Bagiramazsin
Saz çaliyorum
Çalamazsin
Türkü çagiriyorum
Çagiramazsin
Sana heykel dediler
Bana insan
Ben sevmeyi ögrendim öfkeden önce
Ben insani tanidim imgeden önce
Gerçeklerle yüzlestim simgeden önce
Bana dediler insan
Sana dediler heykel
Yine de benim gibi görünesin diye
Benzetmeye ugrastilar her ne kadar
Olmadi
Çünkü
Benim içime gönül
Kafama beyin koymus yaratan
Evet
Benzedin
Çok benzedin bana
Ama
Benzeyemedin.
Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol