Türk dilinde, yani Türkçe'de…
Yani bizlere ilkokul yillarinda baslayip egitim ögretim yasami boyunca dil kurallari ögretildi.
Sonra bunlari biz ögrencilerimize ögretmeye gayret ettik.
Dilbilgisi derslerinde isimleri, sifatlari ve sonra zamirleri ögrendik.
Isim olmadigi halde ismin yerine kullanilan sözcüklere zamir denir.
Sahislarin adinin yerine kullanilan sözcükler zamirdi.
Sahis zamirleri tekil ve çogul olmak üzere önce ikiye ayrilir.
Tekil sahis zamirleri sunlardir:
1. Ben
2. Sen
3. O
Çogul sahiz zamirleri de sunlardir:
1. Biz
2. Siz
3. Onlar.
Ben, ben demek, tamam.
Sen? "Sen" neden sen olmuyor? Neden "Siz"?
Saygi olsun diye.
Nasil yani?
Karsindaki ikinci tekil sahsi çift mi görüyor gözün?
Ikinci tekil sahsa da "siz", birinci tekil sahsa da "siz" dersek…
"Sen" zamiri nerede kullanilacak?
Ikinci tekil sahsa, sirf saygi olsun diye "siz" dedigimiz zaman…
"Sen" zamiri ancak ve ancak saygisizlik durumlarinda mi kullanilacak?
Yani, ögrencinin ögretmene saygisi var, ögretmenine hitap ederken "siz" diyecek…
Ögretmen ögrenciye rahatlikla "sen" diyecek.
Yani, o zaman ögretmenin ögrenciye saygisi yok demek ki.
Asker, komutana "siz" diyecek.
Komutan, askere: "sen"!
Sonra mecliste millet vekilleri…
Karsit partilerden iki millet vekili aralarinda atisacaklar: "Ulan sayin millet vekili!.. Size diyorum!"
"Siz ne dediginizi biliyor musunuz? Terbiyenizi takinin lütfen. Sizi terbiyeli olmaya davet ediyorum sayin millet vekili. Terbiyesizligin geregi yok!"
"Ben sizin kadar yalanci ve sahtekâr bir adam görmedim."
"Evet sayin millet vekili arkadasim. Ben de sizin kadar asagilik bir insan tanimadim!"
Nasil? Iyi saygi ama, di mi?
Buna karsilik baska bir diyalog canlandiralim.
Ögrenci, ögretmenine diyor ki: "Ögretmenim. Senin gibi iyi insan yer yüzünde olamaz. Sen bizim anamiz babamiz gibisin."
Ögretmen çikisiyor: "Terbiyeli ol. Saygisiz kerata! Ögretmene "sen" diye hitap edilmez. "Siz" denir."
Ögrenci mahcup… Boynunu büküyor. Geri dönüp yürüyor ve içinden içinden söyleniyor: "Hadiyin be siz de… Ne kadar yoktan bir ögretmenmissiniz!"
Asker, komutanina bir seyler anlatiyor: "Komutanim. Ben sivil yasantimda senin gibi beyefendi, senin gibi sevgi dolu bir insana hiç rastlamadim!"
Komutan fena kiziyor, bozuluyor. "Saygili ol ulan terbiyesiz herif!"
Sahi be arkadaslar!.. Güzelim dilimize bu çeliski nereden girmis olabilir? Osmanli beyefendiliginden filan mi?
Onlar da Fransiz mösyölerinden falan mi aldilar acaba bunu?
Türkçe kurallarina gerçekten saygi duyuyorum. Onun için de bir gün cumhurbaskaninin karsisina çikip: "Sayin cumhurbaskanim! Sen ne kadar Türkiye Cumhuriyeti yanlisi ve Atatürk devrimlerine ne kadar bagli bir insansin. Vallahi billahi, ben Atatürk ilke ve devrimlerine senin kadar bagli cumhurbaskanina ömrümde hiç rastlamadim! Sen çok büyük adamsin vallaha!" demek isterdim.
Kizar mi?
O kizarsa ayni seyi gider basbakanima söylerim. Belki o kizmaz. Kasimpasali ya hani.
Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol