Uçuk Mu, Kaçik mi?

Dünün devami
Sanatçi geçinen bayanin on tane yayinlanmis kitabi varmis. Türkiye'nin dört bir yaninda kapis kapis satiliyormus...
Merak edip bir iki tanesinin sayfalarini karistiriyorlar. Ipe sapa gelmez, anlasilmaz cümleler. Acaba bu gerçek bir yazar mi, yoksa uçuk mu, kaçik mi diye yorumlar yapiliyor salonda.
Bazilari tuvalete gidermis süsü vererek ortami terk ediyorlar. Herkes bin pisman. Zamanlarini * bosuna yitirdikleri için üzülüyorlar.
Ipek eve döndügünde baba soruyor
-Eh, anlat bakalim kizim. Faydalanabildiniz mi, kimmis bu sair?
Ipek'te çit yok. Sanki süt dökmüs kedi gibi. Neredeyse aglayacak. Keske bir komedi filmi seyretmek için sinemaya gitseydim diye sayiklamaya basliyor.
-Üzülme kizim, bu ülkede sanatçi geçinen nice insanlar var. Gün geçtikçe hepsini anlayacak ve kimin okunup okunmayacagina karar vereceksin.
- Evet babacigim. Görmeyince, irdelemeyince kim kimin ne oldugunu nerden anlayabilir.
- Sanatçi geçinen bir çok kisi var. Kendilerini dev aynasinda görüyorlar.
Allanip pullanip milletin karsisina çikarak alay ediyorlar.
- Babacigim, böyleleri çabucak paslanmaya, budanmaya layik insanlar degil mi?...
- Evet kizim. Onlar ki elestirileri ve diger yazarlari begenmeyip kendilerine bir yer edinmek için didinirler ama iki gün geçmeden silinip giderler. Birden gaco olurlar. Tatsiz ve sekilsiz bir balik olarak görüldükleri için tekrar denize atilirlar ama ne yazik ki ölmüslerdir.
Ipek her seyin farkina vararak, benim avare insanlarla isim olmaz babacigim dedi ve odasina kostu. Ömer Seyfettin'i okuyordu, Namik Kemal'i...
-Iyi geceler kizim, sakin üzülme...
Yarin seni Zeki Müren'in konserine görürecegim. Bilmem annen gelir mi?...
- Hem de kosa kosa babacigim. Iyi geceler...
g.gorkemli@gmail.com