ÜMIT

Ümit belki her sey degildir ama kuskusuz çok seydir.

Bir ise, bir seye ümitle baslamak,yari yariya basariya dogru odaklanmaktir.

Zaten ümit yoksa baslamanin geregi, esprisi de yoktur her halde.

Yoksa insanlar kocaman kocaman harcamalari neden yapsinlar?

Büyük büyük nutuklari neden atsinlar?

Kazanmak sansinin olmadigini bile bile bir arenada boy göstermek bile bir seyleri hedeflemektir aslinda.

Nedir o hedef?

Adini duyurmaktir.

Gelecege yatirim yapmaktir.

Alabileceginden, sarabileceginden ümitli degilse neden kosar onun pesinden?

Yine de sansini denemek midir?

Ama ümidi yoksa sanmam.

Eger kosuyorsa, kosturuyorsa pesi sira…

Mutlaka ümidi var demektir.

Ümit, kutsal bir duygudur.

Basarinin esigi, kazanim duygularinin besigidir.

Iste Ali Öztürk, bu anlayistan yola çikarak, "ümit" olgusunu islemisti yillar önce.

Kenarda kösede kalmis, hiç kimsenin ulasamadigi, sedir altindaki tozlu dosyada kalakalmis bir siir.

Paylasalim:

"Ümit deyip geçme

Atip tutma kesip biçme

Ümittir insani yasatan varlik

Ümitle yasayan çekmez darlik

 

Ümidin bir esi de tamahtir

Çalismak sevap ise çalismamak günahtir

Su da var ki çok tamah çok zarardir

Komsu hakkina sunanlar vardir

 

Karinca kararinca helâl hududa varinca

Yazildi okundu söylendi bunca

Bir gün ümit kararinca

Kalkmak istemezsin yatinca

Neselenirsin birkaç kadeh atinca

Ümit olmaz mali mülkü satinca

 

Ümitle yasar insan millet devlet

Ümitle kazanilir zafer kurulur cumhuriyet

 

Ümidimiz hak

Kalbimiz pak

Nasibimiz çok

Düsmanlarimiz yok olsun"