Siirsel Egitime Dogru

Milli Egitim Bakanligi Müstesari prof.Dr.Necat Birinci, Bakanligin aldigi bir karari açiklamis, yil sonunda liselerden mezun olacak her ögrencinin en az 70 siiri ezberlemis olacagini söylemistir.
Bundan amaç Türkçe ve edebiyati ögrencilere sevdirmektir. Siir ezberlemekle edebiyatin ve Türkçe'nin sevilecegini söylemek ve düsünmek biraz tartismali konudur. Ancak "Yararli Degildir" demek de mümkün degildir. Büyüklerimiz öyle düsünmüslerse güzel düsünmüslerdir. Zaten bu ülkede kodamanlar bos söz etselerde gereksiz söyleseler de yine büyük söylemis olurlar. Osmanli'da padisahin sözü sözlerin padisahi yani en büyügü kabul edilirdi.
Türkiye'de derlerki insanlarin her bes kisiden üçü sairdir. Siir yazmayan ise pek az kisi vardir. Bu gelenek sözlü Edebiyat zamanindan gelmektedir. O devirlerde insanlar Düz Yazi'yi yani Nesri bilmedikleri için duygu ve düsüncelerini siirle (manzume biçiminde), saz ve sözle anlatirlardi. Anadolu'da bu gelenek Asiklar'da devam etmektedir. Anadolu Halk Ozanlari sazlari ellerinde, sözleri dillerinde köse bucak dolasmakta, toplantilara, törenlere katilmakta, atismalar yapmakta ve halkin özlemlerini beklentilerini duygu ve düsüncelerini, keder ve sevinçlerini dile getirmektedirler. Edebiyatimizda bu olusuma "Halk Edebiyati" denmektedir. Liseyi okuyan çocuklar bu edebiyat hakkinda az da olsa bir bilgi sahibidirler. Ancak Türk Dili ve Edebiyatinin, Türkçe'nin bu yoldan ögrenilip sevildigi iddiasi havada kalmaktadir. Milli Egitim Bakanliginin liselilere siir ezberletmek suretiyle Türkçe'yi sevdirecegi, Türkçe'yi ögretecegi, edebi metinleri, roman ve öyküleri anlayip yorumlama yetenegi kazandiracagi hayaldir. Olsa olsa uygulamadan, yani liseyi bitirecek genç insanin 70 siir ezberleme mecburiyeti belki bir nebze siiri sevdirecek, sairleri okutacaktir.
Bizim okullarimizda üzerinde fazla durulmadan geçistirilen derslerin basinda Türkçe gelmektedir. Metinleri okumak, okudugunu sözlü ve yazili anlayip anlatmak, dersin yapildigi anlamina gelmektedir. Bu baglamda Dilbilgisi Kurallari'nin ögretildigini, üzerinde geregince duruldugunu söylemek ne yazik ki mümkün degildir. Bundan dolayi da Türkçe ögretilememekte, sözlü ve yazili Ifadelerde kural hatalari yapildigi görülmektedir.
Sorun surada olmalidir Siir elbetteki ögrencilerin, insanlarin okuyacaklari bir sanat ve edebiyat eseridir. Kuskusuz siir okullarda ögretilecektir. Sairler tanitilacaktir. Ama asil amacin Türkçe'yi ögrenmek oldugu, Türkçe'yi sevmek ve onu en iyi biçimde yazili ve sözlü ifade edebilmek oldugu unutulmamalidir. Gazete haberlerinden anladigimiz kadariyla da Milli Egitim Bakanliginin yapmak istedigi budur. Ülkenin dilini korumak, kollamak ve gelistirmektir. Bugün dünyada 6 bin dolayinda dil vardir. Ama tarihte kaybolmus, ölmüs diller de vardir. Sözgelimi Trakya'ya adini veren Traklar'in nasil bir dil kullandiklarini biliyor muyuz? Kafkasya'da bir kabilenin dili olan Kubikçe'yi konusan tek kisi vardi (Tevfik Esenç) o da birkaç yil önce Manyas'in Haci Osman Aga Köyü'nde öldü. Simdi bu dili yeryüzünde konusan hiç kimse yoktur. Oysa dil bir ulusu ayakta tutan seydir. Dilini yitiren (kaybeden) ülkesini kaybeder. nazifkaracam@gazetetrakya.com