SIZDIRIYOR

"Yasam, çatlak fincandaki kahveye benzer. Içsen de biter, içmesen de biter."

Aynen budur yasanan ve karsilasilan.

Çatlak bir fincandir yasamin bünyesi.

Elde degil, sizdiriyor.

Bir savasimdir ayni zamanda yasam dedigimiz. Yakalandin miydi, Hüseyin Bayezit'in dedigi gibi, "Savas tipiye benzer. Esmeye baslayinca en kuytu yerleri bile yoklar."

Bu savasi, savasimi kazanmak için bilgi, deneyim, kararlilik, direnç gerekiyor.

Eger bunlar yoksa bunlarin yerini baska seyler aliyor.

Neler örnegin?

Bir kere, bilgisizligin yeri kolayina dolmuyor.

Hüseyin Bayezit, "Bilgisizligin oldugu yerde arsizlik kol gezer," diyor.

Akilsizligin kol gezdigi yerde zaten basarisizlik, karmakarisiklik, onursuzluk…

Çalismak, aramak, didinmek, bulmak, buldugunu degerlendirmek…

Hüseyin Bayezit diyor ki: "Ari gibi eri olanin dag kadar yeri olur."

Kim midir Hüseyin Bayezit?

Hani, "Bir Köy Enstitülünün Anilari"ni yazmistim ya bir iki ay önceleri.

O degerli insan iste.

Elazigliydi Hüseyin ögretmen.

Elazig deyince aklima bir Elazig fikrasi geldi, onu da satir arasina sikistirivereyim:

"1960'li yillar. Elazig Akil hastanesinden deliler kaçar, Elazig'in cadde ve sokaklarina dagilir.

423 deli kaçmistir. O zamanin ünlü doktoru Mutemet Bey hastanenin bashekimidir.

-Doktor bey ne yapalim?- derler.

Mutemet Bey, -Bana bir düdük verin ve arkama yapisarak gelin!- der.

Doktor önde birkaç personeli arkasinda tren-tren oynayarak Elazig'i dolasir.

Bütün deliler bu kuyruga girer vagon olur.

Hastaneye geldiklerinde sayi 612 kisidir."

Insanoglu böyle bisey.

Ömür böyle bisey.

"Kirildi umutlar yardi hüzünler

Sevmeye ne lüzum dardi yürekler

Ne isler edersin sormam giderim

'Artik bu sehirde durmam giderim'

 

Alaca yüregin bana zor gelir

Yüregim incitmen sana kâr gelir

Bil sana yüregi kurmam giderim

'Artik bu sehirde durmam giderim'

 

Giderken âleme selâm edersin

Beni bekle diye kelâm edersin

Sil animi seni yormam giderim

'Artik bu sehirde durmam giderim'

 

Ihanet bahane oldu güzelim

Hatani yüzüne vurmam giderim

Ayrilik çanlari çaldi yürekte

Artik bu sehirde durmam giderim," diyor Dilsade Güngör

Istemesen de bir gün çekip gidiyorsun.

Bir gün bir de bakmisiz, yasarken bile, nefes alip verirken bile bir seyler tükenmis, bir seyler bitmis adeta.

Iste o an, yine diyor ki Hüseyin Bayezit: "Ölüm, evrende hiçbir sevgi kalmadigi zaman baslar."

Ölüm mutlaka yasanacaktir kuskusuz ama ölümün de onuru olmali.

Yoksa… "Gelin girmedik ev olur, ölüm girmedik ev olmaz,"mis Hüseyin ögretmenin anlatimiyla.

Çünkü… "Yasam, çatlak fincandaki kahveye benzer. Içsen de biter, içmesen de biter."