Sarikamis

Özhan Eren'in "SARIKAMIS'A GIDEN YOL/ Rehin alinan imparatorluk" adini tasiyan kitabini okuyorum. Sarikamis Allah-u Ekber Daglari ve 1914 yilinda eksi 40 derecede sogukta, yiyeceksiz, giyeceksiz kalmis 90 bin askerin savasmadan donarak ölmesiyle tarihe geçmis bir yerdir. Bu ölenler arasinda benim de amcam vardir. 6 aylik kalan oglu Hüseyin Karaçam dedesi Haci Mehmet Aga tarafindan okutulmus, cumhuriyetin köyden yetisen ilk doktoru olarak isim yapmistir. Sarikamis'ta sehit olan Poyralili Ibis Karaçam'in torunu bugün Türkiye'nin ünlü bankacilarindandir. Kirklareli Il Halk Kütüphanesinde Op. Dr. Hüseyin Karaçam adini tasiyan ve zamanin kültür Bakani Namik Kemal Zeybek tarafindan hizmete sokulan konferans salonu Burhan Karaçam'in babasinin adini tasimaktadir.
Bunlari niye yazdim. Bu ülkenin insanlari cephelerde sehit olurken, geride yetim biraktiklari ogullari, torunlari hayati devam ettirmektedirler. VATAN, korunmasi, bakilmasi gereken yasayan bir topraktir. Bu toprakta, bu topragin üzerinde yasayan herkesin onda menfaati vardir. Düsman senin tarlana, senin evine, senin malina ve canina gelmeden çok önce onu sinirda beklemek, gelmesini caydirmak gerekir.
Bir ülkenin iki tür ordusu vardir. Biri silahli, biri silahsizdir. Silahli olan ordudur. Silahsiz olan ise ÖÄzRETMEN ORDUSU'dur. Bu sifatin mucidi Prof. Cahit Tanyol'dur. Atatürk'ü, Osmanli'yi ve halki, irtica-i en iyi anlamis ve anlatmis bilim adamidir. Kirklarelililer geçmiste onu ilk defa dinleme imkanini bulmustur.
II. Eylül. 1888 tarihinde Büyük Anadolu Ordusu Kumandani Maresal Ahmet Muhtar Pasa'ya yazilmis bir mektup vardir. Bu mektupta tarihin önemi vurgulanir ve bir yerinde, yetisen kusaklara tarihi ögretecek olan ögretmenler için su ifade kullanilmaktadir
"Aman dostlar. Zaman, aman vermiyor. Masalcilik ile is bitmiyor. Siyasi varligimiz daha elde iken (idareciler) gayet parlak fikirli ögretmenler arasinlar. Yoksa, icat etsinler."
"Bize ve bizden öncekilere ait olan tarihleri inceleyerek, geçmis olaylari iyice ögrensinler. Kardeslerimizin görüp geçirdikleri durumlari ve zulümleri, ugradiklari felaketleri unutmasinlar. Uyanik bulunsunlar.."
Tarihten ders alinmazsa geçmiste yasananlar tekrar yasanir. Bugün memleketin havasi kimin hosuna gidiyor? Osmanli çöküntü döneminde buna benzer olaylari, sartlari yasamistir. Büyük felaketler, yani savaslar, can, mal ve toprak kayiplari bundan sonra gelmistir. Zaman gevsekligi, ihmali, uyusuklugu, adam sendeciligi, nemelazilciligi, bana ne demeyi asla sevmez ve affetmez. Memleketin basindakiler gaflet ve dalalet ve hatta daha ileri derecede bir ihanet içersinde olsalar da bile onlara aldirmayarak, memlekete sahip çikmak vazifedir. Atatürk Gençlige Hitabi'nda (seslenisinde) bunu söylüyor. Her türlü sartlara, zorluklara ragmen memlekete, memleketin hayati meselelerine sahip çikilmasini istiyor. Bunu yetisen gençlere, halka kim söyleyecektir? Bunu söyleyecek olan ögretmenlerdir. Her türlü sart ve durum karsisinda, her vesileyle bunu söyleyip yapacak olan Cumhuriyet Ögretmenleridir. ÖÄzRETMEN o kadar önemli, o kadar gerekli, o kadar BÜYÜK INSAN'dir. Onun yurtseverligi mesleginden gelir. Meslegi gelecegi hazirlamak, gelecegi kazanmak, gelecek felaketleri gögüsleyecek, gerektiginde ölecek kusaklari yetistirmektir. Bir Japon atasözü derki, "Zaferden az, yenilgiden çok sey ögreniriz." Eger ögrenmeye niyetimiz ve yetenegimiz varsa..
Demek oluyor ki felaketler, sikintilar, acilar ders almak içindir. Ölümle birlikte yasayan insanin ölümü unutmasi gaflettir. Hayatin bir firsat oldugunu unutmamak gerekir. Insanin iki vatani, iki milleti yoktur. Hepsi birdir ve biz "BIR" olan neyse ona aitizdir. Bir insanda YURT SEVGISI yoksa yasadigi yerde emanetçidir. Türk Halki bu topraklarda, dünyanin bu cografya bölgesinde emanetçi degil, buranin sahibidir. Düsman buraya göz koymussa gözünü oymak gerekir. Tarih ve ögretmenler bunu bilir, bunu söyler, bunu ögretirler. Hayatta bir ögreten bir ögrenen hep olmustur.
nazifkaracam@gazetrakya.com