SÜRPRİZ

Edirne'ye kitap fuarına gittiğimde sevgili arkadaşım Doktor Esma Gündoğdu sana bir sürprizim var demişti. Her türlü sürpriz aklıma gelse de böylesi aklımın ucundan bile geçmemişti.
Akşam güneşi batmak üzereyken gönlüme güneş gibi doğdu arkadaşımın sürprizi.
İki genç bayan gelip durdular karşıma, doktor hanım beni oturduğum yerden adeta sürüklercesine  elimden tutarak bayanlarla tanıştırdı ve; Osman Aziz'in yeğenleri dedi.
Birbirinden kibar ve güzel iki bayan, o an ki ruh salimi sezdiler sanki ve kırk yıllık dost gibi sarıldılar boynuma, bakışlarından sızan sıcacık duygularla sarıp sarmalarken beni, yılların anılarını döktüler sanki önüme.
Bulgaristan insanı Osman Aziz'i iyi tanır kendini görmek herkese nasip olmasa da sesini bilmeyen yoktur.  Osman Aziz deyince, kız kardeşi Selime Azizov'a hemen düşer hafızalara.
Pirin’in Balkanı dardır geçilmez, soğuktur suları bir tas içilmez, aman be annem, babam dayanamaycam, ben bu Pirin’in Balkanı’nda     duramaycam, diyen şarkısı unutulur mu hiç? Osman Aziz''e yakın olmama rağmen bir kız kardeşi daha olduğunu bilmiyordum. Bu defa karşımda ki o iki güzel insanlar rahmetli Osman Aziz'in kız kardeşi Emine Aziz'in iki öğretmen kızlarıydı.
Birisi, o kadar dayısına benziyordu ki, bunu anlatmak mümkün değil, görmek gerekir.
Uzun uzun, konuştuk, anılarımızı değiş tokuş ettik yılların tozlu raflarından indirerek bugünlere getirdik.
Anılar, her insanda ayrı telden çalarlar, kimisi buz kestirir, kimisi sıcak bir örtü gibi sarar benliğimizi. Edirne fuarında bana sunulan sürpriz de böylesine yakar cinsten bir anıydı. Çok değerli üstadımız yerde değil nur içinde yatsın, üstüne daima yıldızlar yağsın.
O sevenlerinin kalbinde şarkılarıyla, türküleriyle, besteleriyle yaşayacaktır.
Ey Kırcali güzel şehir ah can şehir, on beşinde bir kız gibi uykusuz duran şehir diye rüzgârların dilinde dolaşan şarkısı, günlerimizi “Günaydınlar” derken aydınlığa boğan tok sesi dünyanın sonuna kadar gönüllerde yaşayacaktır.
Ölüm dediğimiz zaten kalanların kalbinde yaşamak değil midir?