SÖYLETMEYIN BENI..

Öyle bir yapim var ki adeta evcil bir kedi gibiyim.

Asla kimseyi tirmalamaya kalkmam.

Küçükle küçük,büyükle büyük olmaya

hep özen göstermisimdir.

Benim için hamalda,sokaklari temizleyen

isçi de ayni düzeydedir.

Gözlemlerde bulunmak için her ortama giriyorum.

Hatta dostlarim oralari sana yakismiyor diyorlar.

Hepimiz insaniz.Hepimiz üç kurus azanabilmek için

mücadele veriyoruz.

Ne yapacaktim yani..

Söz sahibi olan ama cigeri kirk para etmeyen

kisilerin masalarinami takilacaktim.

Hiç bir zaman yalamalik,yalakacilik yaparak asinmadim.

Böylelerini gördükçe çok içerliyorum.

Gülüp geçmek istiyorum ama beceremiyorum.

Kiymet bilmeyen nice insan var.

Acirsiniz onlara.

Zorluk çekmesin diye neler neler yapmazsiniz..

Asla kiymet bilmezler.

Adeta kirkayak kesilip sizi sömürmek için

elindeki sinsi kozlarini oynar dururlar.

Olmuyor iste,olmuyor..

Insan kisiligini asla yitirmemeli.

Yapilan iyilikleri unutup karsimiza

düsman görüntüsü ve davranislariyla çikan

nicelerini tanimisimdir.

Hayat ve yasam karekteri bozuk kisileri bir gün

geliyor yargiliyor.

Ya hep,ya hiç..

Kaç kisi böyle asillik göstererek yasiyor.

Haksizliklara hiç tahammül edemiyorum.

Soyadim Görkemli ama çok zaman öylesine

çirkinlikler görüyorum ki inanin

görkemliligimi kaybeder gibi oluyorum.

Neden kaypak oluyor bu insanlar ..

Söyletmeyin beni,söyletmeyin..