Bir sevgililer günü daha yasadik.
Buruk düsüncelere daldim. Yagmur alabildigine yagiyordu. Gençlerin kimisininin elinde çiçek, kimilerinde ise semsiyelerinin altina gizledikleri paketler vardi.
Aklima Gazze´de öldürülenler, Irak´ta her gün yasanan cehennem görüntüleri geldi. Hiç böyle insanlik olurmu diye uzun uzun düsündüm.
Kim sorarsa sevgililer günü yasadik. Hani nerede sevgi..
Sevginin ne oldugunu sadece askla ifade etmek hiç bir ise yaramiyor.
Demokrasi, insan haklari ve özgürlügün olmadigi yerde sevgiden bahsetmek mümkünmü..
Sevgi sevimsizlige dönüsüyor dünyada.Bu nedenle de her gün tehlikeil günler yasaniyor. Neden bu insanlar birbirlerini sevmezler, neden her gün acimasizca öldürürler..
Sevmek, kim olursa olsun sevmek en büyük erdemliliktir.
Ben sadece annemi babami, esimi kardesimi arkadasimi degil tüm insanlari seviyorum. Sevgi dayanismadir, dostluktur, iyiliktir, arkadasliktir.
Dünya üzerinde kaç kisi sevgiyi böyle yorumlayabiliyor. Hiç içinde insan sevgisi olmayan sevgililer gününde mutluluk duyabilirmi..
Sevgi denen seyin herkes tarafindan çogaltilmasi gerekiyor.
Iste bunun yeni bir örnegi. Cezaevlerinde ilk kez sevgililer günü nedeniyle açik görüs yapilmasina izin verilmesi sevgiye önem vermek degilde nedir..
Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol