Saçinin teline bile.
"Senin için ölürüm!" derdin.
Benim için ölmemelisin. Hep yasamalisin.
Hele hele kendin için…
Içinde nice dünyalar kurarsin, bilirim.
Içindeki dünyada nice güzellikler barindirirsin…
Koruyucu melek içgüdünü…
Dogurmamis olsan bile, dogmuslarin üzerine titreyen analik duygusunu ars-i aleme haykirisin var ya sesini kisarak…
Gidiyorum, seni burda birakarak.
Üzülmeni istemiyorum.
Hüzünlenmeni de…
Yoklugumda hayalime sarilip gözlerini kapatirsan…
Ordayim!
Yüreginin ortasindayim.
Sen kal!
Sakin yorma kendini.
Tut ki sonsuza degildir gidisim.
Döner gelirim.
Yine sürer eleleligimiz.
Yeni bastan kurulur birlikteligimiz
Umudum olmasaydi kalkar koyulur muydum sonu yitik yollara?
Umudum olmasaydi senlilikten yana, birakir yürür müydüm böylesi kararsiz adimlarla?
Yazdiklarimiz yadigâr kalsin ve hattâ yasadiklarimiz.
Verdiklerin yüregimin çeperini süsleyecek yasadigim sürece.
Benden sana kalanlardan yana endise etmiyorum. En emin yerde biraktim her birini.
Solmamacasina.
Ve bendeki yerin öylece duracak, sen olmadan dolmamacasina.
Simdi… Gidiyorum. Karanliga inat hem de.
Karanligi sana birakmiyorum. Sirtladim, götürüyorum.
Endise etme…
Ve sakin umutsuz olma.
"Sen kal
Giderim ben
Sen yorulma
Karanligi da götürürüm giderken
Sana aydinlik kalsin
Ömrün her zaman güzel
Gönlün her daim coskun
Günün günlü günesli
Gözlerin aydin olsun
Sen yorulma
Giderim ben
Sen kal!"
Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol