SEDIRE YAN GELIP YATANLAR AYDINLAR

Okuyanla okumayan bir degil diyor din kitabi. Atalarimiz da su getirenle testiyi kiran hiç bir olur mu diye soruyor. Ne testiyi kiran ne de bilmeyen makbuldür. Sedire yan gelip yatanlar ise hiç muteber degildirler. Ancak ne var ki biz bunlarla beraber yasiyoruz.
Egriler dogrular, yamuklar yumuklar, bilenler bilmeyenler, namuslular namussuzlar, çalanlar çirpanlar, alip götürenler hep bir aradadir. Tabii onlar da bizim insanlarimizdir. Onlar da bu toplumun içinde bulunmaktadirlar. Sair Rifat Ilgaz bir siirinde bizim toplumumuzdaki insanlari anlatir
"Yeni körler peydalariz uyur uyanir/Ayak altinda ezile dursun karinca sürüleri/ Ezenlerle bir olmus yasiyoruz ne güzel/Çizme onlardan, içindeki ayak bizden ne iyi.
"Gözlerimizi bir pula satip geçmisiz bir yana/Ölmesini bilenlere yüz çevirmemiz bundan/Körüz gözbebeklerimize mil çekilmis mil/Acimasiz bir namlu sakagimizda soguk/Tetikte kendi parmagimiz yabancinin degil."
Bir ülkenin aydinlari, okumuslari "Adam sen de" diyemezler. Onlarin böyle demeye haklari yoktur. Aydin, okumus insan, ülkesine, halkina karsi sorumlu insandir. Onun halkina verecegi hizmet, söyleyecegi sözü vardir ve de olmalidir. Ancak bugün itibariyle ve özellikle tasrada, büyük merkezlerin disinda halkin hiç bir sorununda aydin yoktur. Halki kendi haline birakmistir. Bu vurdum duymazlik, bu Adam Sendecilik, Nemelazimcilik hayra isaret degildir, Türk aydinina yakismayan bir davranistir. Tarih bir gün bu sorumsuzlugu sorabilir.
Toplumlarin bunalimli dönemlerinde aydinlarin görevi, halkina karsi ilgisi daha büyük önem tasir. Karanlikta yolunu sasirmis insanlara yolunu gösterecek olan aydinlardir. Çünkü, AYDIN olmanin farki buradadir.
HALK SEVGISI bir anlamda VATAN SEVGISI'dir. Bu sevgi Tanri sevgisi kadar yüce ve kutsaldir. Insanlar bu Kutsal Degerler için cephelerde ölürler. Yasayanlara, bir sonraki kusaklara bir vatan kalmissa, bir Degerler Yumagi birakilmissa bu onlar sayesindedir.
Biz, savaslara katilmis, savaslarda yara bere almis, birçok seyini yitirmis isimsiz kahramanlarla çok konusmis ve onlari dinlemisizdir. Bu günkü Türkiye'yi bizlere birakmis olanlar elbet hayatta degildirler. Yasayanlar varsa en azindan yüz yasin üzerinde ve belki daha yukari yaslarda olmalidirlar. Onlarin ilk ve son sözleri VATAN olmustur. Bugün yasayanlarin dilinde "YURDUM" demek azalmamalidir. Yurt Sevgisi Ana Sevgisi gibidir. Eksilmeden artan bir sevgidir. Bir ülkede okumusu okumamisi Yurt Sevgisi'nde, Halk Sevgisi'nde beraber olmalidir. Sedire yan gelip yatmis olanlar bile bu baglamda ayakta olmalidirlar.
Suraya gelmek istiyorum. Bugün ülkemiz sancilidir, sikintilidir. Bir düzlük aramakta, bir bayiri asmaya çalismaktadir. Ona kulak verilmelidir. Aydinlar bilgileriyle, ilgileriyle onu yalniz birakmamalidir. Kenara köseye çekilmemelidir. Sedire yan gelip yatmamalidir. Yatmak keyif vericidir ama onun da ayip tarafi vardir. Insana, "Böyle de yatilmaz ki" diyenler olur. Aydin, ülkesinin durumundan sorumludur. Sikintiya düsmüsse bunda onun büyük payi vardir. Yanlis isler yapmistir. Bundan dolayi halk sikintiya düsmüstür.
Tarihimizde Osmanli Aydini halksizdi. Onun halki yoktu. O, köyü, çiftçiyi, çalisani bilmezdi. Gidip görmedigi, bilmedigi, köyü kendisinin sanirdi. Çünkü o, Osmanli Aydini'ydi.
Cumhuriyet Aydini, Osmanli Aydini degildir. Cumhuriyet Aydini saraydan degil, halkin içinden çikmistir. Kendisi Halk Çocugu'dur. Onu okutan, onu aydin yapan halktir. Esnaf, çiftçi, köylü, isçi, memur ve emekli, aydini okutan kesimlerdir. Bu nedenle aydin tümüyle halki meydana getiren bu kesimlere, onlarin sorunlarina uzak kalamaz. Ilgisiz olamaz. Mutlaka bir sey yapmasi, onun yaninda olmasi, ona UMUT vermesi gerekir. Halkin buna ihtiyaci vardir. Bugünün sikintisinda, bugün onun yalniz kalmasinda, halkin umutsuzluga düsmesinde okumuslarin, aydinlarin payi vardir. Halk masumdur. Halk aydini arayip bulmasa bile, aydin onu arayip bulacaktir. Onun böyle bir görevi vardir. Aydin kiside biraz aydinlik varsa, onun tamami kendisi için degil, bir kismi halk içindir. Aydinlik halkla paylasilan seydir. Bilmem anlatabildik mi?
nazifkaracam@gazetetrakya.com