SEÇIM ALANINA HIZLA KAYARKEN

Babam, 46'daki ilk seçimlere iliskin anisini anlatmisti. Dedeme, "kime oy verecegiz baba?" diye sordugunda, detayli bir yanit almis. Demis ki dedem
"su son yillar her ne kadar açlik, kitlik ve zorluk yasadiysak ta, yine de Atatürk'le ismet Pasaya nankör gelemeyiz oglum. Bugün elimizde avucumuzda ne varsa onlara borçluyuz."
Genelde, bu tarz ve düsüncedeki insanlar o gün bu gün bu iz üzerinde yürümektedir.
Ülkemiz yine bir seçim egiminde hizla akmakta. Yine bilindik tartismalar gelecektir gündeme. Bunlarin basinda gelenlerinden biri kuskusuz yine
Alevilerin kime oy verecegi. Bu konu yine sorgulanacak.
Oysa asil tartisilmasi gereken baska seyler veya bu konuyu baska yönleriyle irdelememiz gerekecek.
Bir kisinin özellikle de Alevi kesimin A partisine veya Z partisine oy vermesi veya vermemesi ve bunda direnmesi, diretmesi midir asil sorgulanmasi gereken?
su gerçek yadirganamaz. Bu günkü çok yönlü çökmüslügün ve kokusmuslugun mimari ve müsebbibi tabii ki CHP degildir. Hatta tüm ser kaynaklari, akimlari ve destekçilerine karsi sokakta degil ama Meclis çatisi altinda simdiye dek olabildigince mücadele veren yalnizca CHP olmustur. Bu gerçek elbet inkar edilemez. Örnegin geçmiste bir Sabri Ergül'ün tek basina verdigi sonuç getirici mücadeleler bile basli basina kutlanmasi, alkislanmasi ve saygi duyulmasi gereken bir ülke gerçegidir.
CHP'nin basaramadigi olaylarin belki de en basinda kadrosunu yenileyememek ve gençlestirmemek gelmektedir. CHP iste bunu basaramadi. Bu arada müsrifçe harcamalari da cabasi.
"Tiren kazasi" sözü bu ara pek bir geçerlilikte. CHP, 18 nisan 99'da öyle bir kaza yasamisti. Atlatmisti veya geçirmisti demiyorum. Yasamisti. Neden yasamisti? Yeterli muhalefeti yapamamaktan. insanlar 2002 seçimlerinde bir söz ikilisi türetmislerdi. "Baykal'a ragmen!"
CHP'nin köklü ve bilinçli seçmeni 18 Nisan seçimlerinde ne yapti? Neyi basardi? Bir is, bir islev, bir islem gördü temeldeki CHP seçmeni.
Önce 80 öncesi CHP'nin oylarina bakalim. 73'te yüzde 42 , 77'de yine hatiri sayilir yüzde orani... 79 ara seçimlerinde ilk uyari geliyor 5-0. Mesaj alindi mi alinmadi mi derken...
Takvimler 80 yilinda Eylül'ün 12'sini gösteriyor. Gidis o gidis...
Hepsi bir yana, bir Mart 89 yasadik. Neydi o zamanki olay?
ANAPli belediyelerde, 84 Martindan o yana süregelen soygun düzeninin hesabinin sorulmasi gerektigini istiyordu halk. O zamanin SHP'si, genelin
CHP'si de halka bunu vaat ediyordu.
Oysa 89 Martindaki basaridan sonra iç ihanet partiyi hizla çürütmekteydi.
Kanserli doku bünyeye hizla yayilmakta, uzuvlar hizla kangrenlesmekteydi.
Özellikle istanbul'lu belediyeler bünyesindeki Tunceli, Erzincan, Sivas ve Tokatli tokatçilarin, bilinçli bilinçsiz müdahaleleri, ihanetleri, vurdum duymazliklari, doymazliklari, aymazliklari, yörecilikleri, bölgecilikleri, hemsehricilikleri, kisacasi olumsuz görüntüleri sürüp gitti.
Bilinmez nedendir, CHP bu olumsuz gerçegi ortadan kaldirmadi. Kaldiramadi demek içimden gelmiyor. Yoksa, isteseydi engel ne olabilirdi ki? Birileri öyle istiyordu demek. Her birimizin bire bir çevremizde yasadigimiz ve saymakla bitiremeyecegimiz örneklerle doludur o günler. Belediyelerde 84'ten 89'a kadar süregelen soygunun hesabini sormak için söz veren ve bu kosulla halktan oy isteyip koltuklara kurulanlar, Özal'in mirasyedilerini sorgulayip yargilayacaklari yerde, mal bulmus harami rolüne soyunuverdiler çarçabuk.
Bu parti 91'den 95'e kadar, kendi hükümet döneminde, sagci, irticaci, kafatasçi kadrolasmaya karsi zerrece gikini çikarabildi mi? Okul müdürlükleri, il, ilçe millî egitim ve sube müdürlükleri, alabildigine, o malûm kisiler tarafindan doldurulmadi mi?
tüm bunlar onlarin zamaninda açikça, çaresizce yasanmisken, bugünkü
kadrolasmaya hem de su himbil muhalefet tarziyla nasil engel olabilirler?
CHP ne çektiyse, kendi kafasindan, kendi beyin takimindan çekti. Partinin
basina, tüm bu olumsuzluklarla mücadele edebilecek bir kadro getiremediler.
Köylüden kopuk, çiftçiye bigâne, isçiden habersiz, kamu çalisanini dislamis,
basinin gerisinden giden bir zihniyet. Gecekondu halkini Refah zihniyetine,
sokaktaki genci MHP'ye, köydeki çiftçiyi çaresizlige, biraz biraz
bilinçlenmeye yönelen memuru ve kamu çalisanini biraz daha soldaki
partilere.
Yani kisacasi, toplumun her bir katmanini baska baska birilerine terk
edeceksin...
sehirliyin sende zaten umudu olmayacak. Kimse senin adini agzina almayacak.
Bir avuç Atatürkçü ve laiklik yanlisindan baska elinde kimse kalmayacak...
Hizla bir seçim sahasina kayiyor ayaklarimiz. RTE'den önce mi olur, sonra mi
olur, bilemeyiz artik ama olacak.
Üzülecegiz.
Bir baksaniza çevrenize, söyle gerine gerine "ben CHP'ye oy verecegim" diyen
insan kalmis mi ülkede? Bir buçuk Atatürk hayranina karsilik sekseniki buçuk
Atatürk düsmanini kiyaslayinca, sonuç net olarak okunmuyor mu?
Yani, evir çevir, bir avuç lâiklik ve çagdaslik yanlisiyla, yarim avuç
Atatürkçü'yü bir araya getirebilirsek, ortaya bu tablo çikiyor tabi.
Özetle Bizim beyin üstündeki elbise hayli yiprandi, yirtik-pirtiklasti.
Çikar at bunu deniyor, degistir bunu. Kendine yeni bir takim elbise al.
Ondan sonra bir gömlek, bir kravat, bir yaka mendili de ister hani...
Ayaklarin kokusmus, çoraplarini degistir. Ayakkabilarin da çok demode. Günün
gereklerine ve giderine uygun birseyler al ayagina. Bu eski püsküyle halk
içinde dolasip durma. Hizla gözden düsüp itibar yitiriyorsun. Bize de,
kendine de yazik ediyorsun...
Anlamiyor. Anlamazdan geliyor. Yirtik pirtik dolasip duruyor beyimiz.
Birileri sürekli uyariyor. Uyari üstüne uyari. Olmuyor.
Batakli bir yolda yürüyoruz. Yanyanayiz, omuz omuza. Batakligin en koyu,
pisligin en kesif yerindeyiz. Uyardik uyardik olmadi. Dogru sözden almadi,
anlamadi.
Çelmeyi gene yiyecek.
Hiç kimse, hiç kimseye mecbur degildir.
Anlasildi mi?