ÖZGÜR BIR TAY GIBIYDIN

Girdiginde kapiyi usulca açtin.

Çekingendin.

Adeta vurmamistin

Ama…

Siddetli bir gürültüydü sanki gelisin.  Sarsildim.

Yalnizdim seni ilk gördügümde.

Tek basimaydim.

Çevremdekiler uçusmustu adeta ve bir tek sen kalmistin ortalikta, öylesine, dupduru ve yalin.

Baskalari gözümde yapay göründü hep.  Igreti, öylesine.

Ama sen, sen canli idin.

Taptaze ve el degmemis.

Baglaman ve türkü söylemen bir çocuk gibi ve sevgi dolu.

Su gibiydi telinde ezgiler ve dilinde dizeler.  Sanki ilik akan bir dere kiyisinda yesillikler içindeydim senin dilinden türküler dinlerken.

Seni görünce kendimi ilk defa hissettim.

Ilk kez titredi bedenim.

Ilk kez damarima kan yürüdü adeta.

Özgür bir tay gibiydin.

Kararsiz, hedefsiz, hesapsiz kosan…

Yoruldugunu algilamayan, duruldugunu sezemeyen, özgür bir tay…

Yüzündeki ifadeler anlamli, okuyana.

Öyküler sakiyordu bakislarinda.

Masallar kirpiklerinin dibine gizlenmis gibiydi.  Gülüsün çok berrak.

Duruydu cama düsen yagmur damlasi kadar.

Ve o berrakligina kalbimi biraktim.

Bir irmaktim.

Çaglayacaktim.

Akamadim.

Takildim kaldim.

Bilmiyorum niçin gözlerim hep doluyor.

Aglamak mi?

Bilmiyorum.

Üzgün degilim aslinda.

Bu baska bir sey.

Ama galiba yoruldum.

Yorgunum dünden beri.

Bir zaferdi belki senin için.

Teknik direktör tarafindan oyuna alinmistin ve…

Gol atmistin.

Oysa susuyordun.

Zaferini algilayamiyordun veya yüreginin gizlerine sakliyordun.

Beni bos ver.

Anlatamam.

Bir gün görüsecegiz ve zaman gene kisa olacak.

Doyamayacagim gözlerine, sözlerine.  Akip gidecek saniyeler, dakikalar ve sen kalkip irayacaksin.

Ama endiselenme sakin.

Sana söz: Seni beklerim.

Seni ömür boyu bekleyecegim.

Söz sana.