Dile kolay..
Elli yil önce ana babamin asiladigi
insanlik duygulari ile yasiyorum.
Bize erdemliligi ögrettiler.
Adam gibi adam olmayi ögrettiler.
Ancak simdi bunlarin hiç biri önem tasimiyor.
Ekmek param yok diyenlere cebimi bosalttim.
Çocuklarim deniz kenarinda üç gün de olsa
tatil yapmak istiyor .
Sana borçlanirim diye yalvarip yakaranlara
aciyip kiyak yaptim.
Kontör param yok çocuklarimla görüsemiyorum
diye yakinanlara çok ama çok üzüldüm.
Gündüz baba deyip açliktan nefesi kokanlara
elimden geldigince yardim ettim.
Akrabalarima, arkadas ve dost bildigimi sandigim
kisilere gereken özen ve saygiyi göstermekte
hiçbir zaman hata islemedim.
Söyle bir düsünüyorum ki meger kimseye
yaranamamisim.
Namusumla,kisiligimle,erdemliligimle yasiyorum ya..
Bu bana yetiyor.
Enayi oldugumu anlatacak o kadar çok sey var ki..
Karar verdim..
Artik cevizli sucuk lokumu olmayacagim..
Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol