Düsününki omurilik felci oldunuz. Eliniz ayaginiz tutmuyor. Konusamiyorsunuz. Dudaklariniz dahi kimildamiyor.
Ne istediginizi, ne yapmak istediginizi isaretlerle anlatiyorsunuz. Üstelik size bakanlar adeta sizin gibi olmus.
Bir yil iki yil degil. Yillarca yataga esir düsmüssünüz. Ne gecem var, ne gündüzüm diyorsunuz.
Yolcuyuz hep o meçhule ama bir gün olsun yasama da deger. Bunu da çok iyi biliyorsunuz.
Biliyorsunuz da kimseye çektirmemek için ölmek istiyorsunuz. Hem de gülerek ölmek ve de el sallayarak.
Nasil yaparsiniz bunu.
Ancak otonaziyle. Kanunlarimiz buna el vermiyor. Yani otonazi yasak.
Ne yapsin adamcagiz. Ne çekeyim, ne de çektireyim deyip Hollanda vatandasi olmak için müracaat ediyor. Çünkü orada otonazi serbest.
Yari ümitli, yari ümitsiz bekliyor yaniti. Adamin bir bakicisi vardir. Esi kocasini birakip yaz tatiline çikar. Bir gün sabah kahvaltisi gelir yatagina. Bir saat sonra mürd olur zavalli. Bakicisi fare zehiri koymustur yiyeceklerine. Telefonlar çalisir. Kisa zamanda ev aglamakli bir görünüre bürünür.
Ceset morgdadir.
Otopsi yapilir.
Sonuç zehirlenme.
Otanazi isteyen adam fotonazi olmustur. Bakicisi ayligini alir, esi de tatiline geri döner.
Ölüm iste bu...
Ne söylesem nasil söylesem bilemem ki...
Sözün kisasi otanazi, fotonazi.
Allah hiçbirini yasatmasin...
Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol