ÖMER SEYFETTIN HAFTASI'NDA TÜRKÇE'YI KESFEDEN ADAM

Birkaç gün sonra (6 Mart 1920) Ömer Seyfettin'in ölümünün 87. yilinda, muhtemelki bazi yerlerde anilacaktir. süphesiz onun Milli Edebiyat'in dogmasindaki rolü, Türk Hikayeciligi'nin halkin içinden ve dilinden çikisindaki öncülügü anlatilacaktir.
Ömer Seyfetttin asker kökenli bir yazardir. Harp Okulu'ndan mezun olmus, orduya katilmis, fakat askerligi sevmedigi için ordudan ayrilmistir. Ancak daha sonra sartlar degismis, ordunun subay kadrosuna ihtiyaci oldugunun belirmesi üzerine tekrar orduya dönmüstür. Balkan Savasi'na katilmistir. Bir aralik tutsak düsmüstür. Fakat Ömer Seyfettin bundan önce Rumeli'nde bir takim hareketlerin içersinde bulunmus, daha sonra Selanik'e giderek burada yazarlaga baslamistir. Onun dogdugu, okudugu ve yasadigi yillar Osmanli Devleti'nin en çalkantili, en karisik ve belirsiz zamani oldugu için bu durumdan çok etkilenmistir. Hikâyelerle Türk insaninin çilesini, gördügü iskenceleri, Balkanlar'daki bozgunu, göç ve göçmenligi anlatmistir. Böylece Türk Hikayeciligi'ne halkin içinden çikis yolu bulmustur. Türkiye'de bazi edebiyatçi yazarlar onun "Halkin canli hayatindan aldigi konulari halkin canli diliyle" hikâyeler yazdigini, hikayeciligimizin realizm (gerçekçilik) yoluna girmesinde ve üslüple özentiden kaçinilmasi akiminda büyük etkileri oldugunu söylemislerdir.
Ünlü romanci Resat Nuri Güntekin bir yazisinda Ömer Seyfettin için "Ölümü üzerinden bunca yil geçtigi halde onun hâlâ etrafimizdaki canli insanlarin bir çogundan daha fazla bir kuvvetle yasadigini" söylemektedir ki bu tespit ve ifade bugün de geçerlidir. Çünkü, Türk kitap okuru Ömer Seyfettin'i sevmistir. Hikâyelerinde, dilinde, yazdigi yazilarda kendini ve tarihini, geçmisini bulmustur. Selânik'te Türkçülük hareketinde, Türkçe'nin sadelestirilmesinde beraber oldugu, Genç Kalemler Dergisinden arkadasi edebiyatçi Ali Canip Yöntem onun on cilt tutan hikayelerinin sik sik basildigini, Türk okurunun bu kitaplar okudugunu, bunun Ömer Seyfettin'in edebiyatta seçkin bir yer edindiginin göstergesi oldugunu yazmistir. Ve demistir ki, "Ömer Seyfettin bugünkü Türkçemizin Kristof Kolombu'dur". Yani Ömer Seyfettin halkin konustugu dilin sadeligi ile hikayeler yazmis, yazdiklarini halk rahatlikla okumustur. Bomba, Beyaz Lâle, Yüksek Ökçeler gibi kitaplari çok okumustur.
Dilde devrimci, Türkçülük ideolojisinde öncü olan Ömer Seyfettin, Türk insaninin kenara itildigi, gururunun rencide edildigi bir zamanda hikayeleri ile insanimiza gurur ve moral vermekte öncü olmustur. Onun Türk hikâyeciligine getirdigi gerçekçilik, Türk diline getirdigi sadelik yabanci edebiyat çevrelerinin de ilgisini çekmistir.
Ömer Seyfettin 36 yasinda ölmüstür. Onun hayatinin mutlu geçtigini söylemek mümkün degildir. Memleketin en bunalimli zamaninda askerlik ve yazarlik yapmis, Rumeli'deki gargasayi görmüs ve yasamis, ilk evliliginden GÜNER isimli bir kizi olmus, ancak bu evlilik (1915-1918) de son bulmustur. Yani ayrilmislardir. "Calibe Hanim'dan ayrildiktan sonra Ömer Seyfettin ölünceye kadar aci, istirap, yalnizlik içinde ve hastaliklarla bogusarak yasamistir". Kitaplarinin büyük çogunlugunu bu sira yazmistir. 6 Mart 1920 de ölürken kizi Güner'i "Çocuk, Çocuk" diye çagirmistir. Fakat ne hazindir ki kizi babasinin Ömer Seyfettin oldugunu ancak II yasindayken ögrenmistir. Üvey babasi ona bunu hiç belli ettirmemistir. Üvey babasi ise bir Misirli'dir ve zengin birisidir. Bu sayede dünyayi gezip görmüstür. Fakat ne var ki üvey babasinin mirasina konacagi sirada Misir'da askeri darbe olmus, Kral Faruk memleketten kovulmus, Ömer Seyfettin'in kizi bu mirasi alamamis, fakirlige düsmüstür. Babasini hiç görmeden yasadigini söyleyen Güner Hanim, kendisiyle görüsen gazeteci yazar Necati Güngör'e babasinin kitaplarina da sahip olamadigini, kitapevlerinden babasinin kitaplarini para ile satin alip okudugunu anlatmistir. Ömer Seyfettin'in kizi su an yasiyorsa 81 yasinda olmasi lazimdir.
Gerçekçi Türk Hikayeciliginin Babasini, Türkçe'nin gücünü ilk görenlerden ve yazanlardan Ömer Seyfettin'i rahmetle aniyorum.