MADIMAK MÜZE OLDU

Yillar asiri hizli geçiyor bizlere.

2 Temmuz'un üzerinden hemencik onyedi yil geçiverdi.

Göz açip kapatabildik mi bilmem.

Sivas Vahseti'nin anisina yazdigim siirde söyle demistim:

"Susun anlatmayin Sivas'i bana

Orada kül duman oldu Nesimî

Haydar Pir Sultan Abdalim bir yana

Sivas'ta ne mürvet buldu Nesimî?

Orada savruldu külleri göge

Yobaz atesinde hem saya söve

Curasinin dösünü döve döve

Söyle bana Sivas n'oldu Nesimî?

Sen dinli imanli hem de vicdansiz

Sensin o ikrarsiz sensin o kansiz

Ozanim Pir Sultan kaldi vatansiz

Sen degil ki Sivas öldü Nesimî!"

Ahmet Kaya, bir türküsünde diyor ya, Yusuf Hayaloglu'nun siir diliyle: Suçu saz çalmakti ögrendigim kadar."

Suçu siir yazmak, saz çalmak, türkü söylemek olan, yazilar yazmak, belgeseller olusturmak olan insanlar…

Yobaz atesinde yakilmislardi.

Neydi bunun temeli?

"Çikmak isterken sabaha

Alabora oldu saha

Laik düzen bir kez daha

Yobazlara boyun egdi

 

Hastalikli sârî doku

Yaraladi bizi soku

Åzeriatin hain oku

Ates oldu cana degdi

 

Nesimî'yi cansiz koyan

Otel yakan cana kiyan

Sivas'ta kuduran çiyan

Åzeriat degil de neydi

 

 Hasret Gültekin genç yasta

Muhlis Akarsu en basta

Yakildilar bu savasta

Bunlar yüz karasi seydi

 

Bu can yürekten agladi

Bagrini yakip dagladi

Yine hakka bel bagladi

Gözyaslari bir buseydi."

Bu yil yani 2010'un 2 Temmuz'unda Sivas Madimak Oteli, otel olarak son kez arz-i endam eyledi.

Yillarca süren mücadelenin ardindan Madimak oteli artik orada yakilan insanlarin anisini yasatmak ve Sivas Katliamini tarihe birakmak adina müze yapiliyor.

Uluslarin tarihlerinde unutulmamasi gereken iyi ve kötü pek çok olay vardir.

Unutulmamasi gereken bir vahsetti o da.

Yenilerinin yasanmamasi dilegiyle…