Kırklarelili aileden 25 yıllık vefa örneği

Türkiye genelinde bir il ve ilçede konferanslarla bilgilendirilen "koruyucu aile" konusu birçok yerde cevabını bulmuş görünüyor. Koruyucu aile olmayı düşünen ve nasıl olur diye birçok konuda kendini sorgulayan ailelere en güzel cevabı Lüleburgazlı çetin ailesi veriyor.
Lüleburgaz ilçesinde yaşayan Çetin ailesi, daha bir günlükken "koruyucu aile" olarak sahip çıktıkları engelli Duygu Topçu'ya, 25 yıldır öz çocukları gibi bakıyor.
Zihinsel ve bedensel engelli Duygu'nun bakımını üstlenen Ayşe Çetin (67), 1988'de eşi Rafet Çetin'in rahatsızlığı nedeniyle Lüleburgaz Devlet Hastanesi'ne gittiğinde Duygu'nun annesiyle doğum yaptığı gün tanıştığını belirtti.
Ailenin maddi durumu iyi olmadığı için çocuğa bakamayacaklarını bir arkadaşımdan öğrendim diyen  Çetin, "Anne ve babasından Duygu'yu istedim. Kabul ettikleri gibi koruyucu aile olmak için resmi işlemleri yaptık. Devletin izniyle koruyucu aile olduk. Eşimin tedavisinin ardından, hastaneden çıktıktan sonra, Duygu ve 5 çocuğumla birlikte yaşamaya başladım. Allah'a şükür hiçbir zaman bu duruma 'of' demedim. Allah da dedirtmesin. Seve seve bakıyorum" diye konuştu.
Duygu benim 6'ncı çocuğum
Eşini 6 yıl önce kaybeden Çetin tek mutluluğum diye söylediği duygu için ise şunları söyledi; "Oğlum Zafer ve Duygu ile birlikte yaşıyorum. 4 çocuğum evli. Eşimin emekli maaşı ve 15 yıldır Duygu için koruyucu aile maaşı aldım. Oğlum çalışmıyor. Eşimin emekli maaşı ve Duygu için verilen maaşla geçiniyoruz. Çok mutlu bir aileyiz. Duygu benim 6. çocuğum. Onu doğduğu gün tanıdım. Kanım ısındı. 5 çocuğum olmasına rağmen,  ona kucak açtım. Duygu, evimin neşesi. Çok defa annesine ulaştım. 'Gel gör evladını' diye. Ama gelmedi. Sorunları varmış. Duygu'yu yaklaşık 1 yıl önce öz annesine götürdüm. Sarıldı, öptü. Ardından biz evimize döndük.
Bir daha da aramadı, ben de aramadım. Benim de hastalıklarım var, ameliyat olmam gerekiyor.  Duygu'yu yalnız bırakıp, ameliyat olamıyorum. Ömrüm yettiğince Duygu'ya bakarım. Başka ailelerin de koruyucu aile olmasını tavsiye ediyorum. Kimsesiz çocukları koruyup, kollamak lazım. Duygu'nun gelinlik giymesi de zor. Torunumun sünnet düğünü için Duygu'ya özel gelinlik diktirdim ve onu giydi. Çok yakıştı.Duygu evimizin neşesi. Onu çok seviyoruz. Duygu'yu engelli olarak görmüyorum. Tüm ailelerin yardıma muhtaç, bu tür çocuklara sahip çıkmasını öneriyorum"