Biricik anacigimi görmek ve elini öpmek için Kirklareli’ne ulastigimda dogup büyüdügüm kentimi zamanim elverdigince sokak sokak gezmeye çalisirim. Ne kadar dostum varsa bes dakika da olsa onlara ugrarim.
Özellikle teyze oglu AYDIN AKKUL abimin mekanina ugramadan geçemem. Çünkü akrabaliktan öteye onun köftesi ve yogurdu damaklarimda saklidir. Eski dostlarimla orada bulusur ve yillar öncesini tekrar yasarim.
Ayhan Çetintas abi, saatçi Ramadan, çocukluk arkadasim Yilmaz Yanardag ve Enver Gürler benim öncelikli ugrak yerlerimdir.
Sehir kulübüne gittigimde yillar öncesinin hatiralarini yasadigim kisilere bir selam vermek ne de onurlu bir keyif verir bana.
Kimleri görmem ki orada..
Hasan Buzol, Zafer Manglay, Halit Yardimci, Refik Isikalp, Zeki Babat, Mehmet Mesoglu, Yavuz Sirmakes, Selçuk Aladagli ve digerleri.
Hepsi de dogdugum kente her gittigimde bana bir yasama sevinci verirler. Onlari her gördügümde yüregimde derin heyecanlar duyarim. Bu bir sevgi ve saygi paylasimidir.
Is Bankali arkadaslarim, Mehmet Yanardag, Naci Yüksel, Çetin Kulakoglu, Necati Özten, Sami Akinci, Ugur Balkan, Necmettin Iskar beyler de benim geldigimi duydularmi meclis hemen toplanir. Ne de güzel sohbetlere dalariz onlarla..Tabii bir de gazeteme ugramadan geçemem. Kirklar Haber Gazetesi Yazi Isleri Müdürü sayin ZEKERIYA DINÇKOL benim her türlü kahrimi çeker.
Yaptigimiz telefon görüsmelerinde bir kez olsun bana yanlis yapmamistir.
Her istegimi yerine getirmistir.
Bu arada sunu da belirtmek isterim ki Selehattin Demiraco arkadasim her nasilsa geldigimi duyar ve kisa da olsa engin sohbetlere dalariz.
Onun sen baska tür ben baska tür yaziyoruz dedigini hiç unutmam. Bir gazeteci olarak bunu kendi agzindan duymak beni çok mutlu etmisti. Sayin Hocam Nazif Karçam’in dedigi gibi Demiraco bir seyyah gibi.
2007 Haziraninda Altinoluk’ta tertiplemis oldugum Kirklareli’ler gecesine gelmek lutfunda bulunan Turhan Altintel’i hiç unuturmuyum. Özellikle “Gündüz abinin düzenledigi bu gece bize onur verdi” dedigini hatiralarim arasina ekledim.
Çok isterdim ki dünürü Levent Sazara kardesim de bu gecede olsaydi..
Dogup büyüdügüm ve kisilik kazandigim kentimi çok ama çok seviyorum.
Bana her türlü iyi niyetime karsilik yamuk yapanlara da “Ne oldu sana, kunduran mi kaydi” demekten baska bir sey söylemek istemiyorum. Öyle ya, herkes birbirini sevmek zorunda degil.
Ancak kirkbes yillik arkadaslarimin da bana düsman gözüyle bakmalarina asla tahammül edemiyorum.
Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol