KARDELEN INSANLAR VARDI BIR ZAMANLAR ULVIYE ANNEM

Ulviye DEMIRACO, büyük amcam Ramadan DEMIROCA'nun saygi duydugu hanimdi.Çocuklugumda bende iz birakan ufak tefek, melek gibi bir kadindi.
Çocuklari çok severdi. Bütün çocuklar onundu sanki. Ulviye annem bir kardelendi, dogan bütün çocuklarini kaybetmisti.
O'nun Keloglan masaliyla uyurdum. Tekrar tekrar anlattirirdim. Onu çok severdim. Gerçek sevgiyi, sefkati ondan gördüm.
Bir gün söyle demisti Kizamik hastaligina yakalanmistim. Sabahlara kadar basinda beklerdik. Annenin uykusu gelirdi. Ben uyuyamazdim. Annende çok erken kalkardi.
Sana kizamik sekeriyle, Ihlamur suyu içirirdim. Sen, bizlerin ilk göz agrisiydin. Atesler içinde yanardin. Sen iyilesince, bilsen ne kadar çok sevinirdik.
Balkan savaslarindan önce Rumeli'de Türklere zulüm yapmis Hiristiyan Voyvodalari, çeteleri karsi koyanlar dövülmüs, öldürülmüs. Kaçabilenler kaçmis kaçamayanlar sinmis. Dedem ve Kardesi Ramadan, arkadaslari Abdullah kaçak olarak bir gemiye binmisler.
Soguk bir kis gününde Sikogo'ya inmisler. Bir kahve siginmislar Italyan kahveci onlarla ilgilenmis. Yardim etmis... Amerika, o zamanlar özgürlükler ülkesiymis.
14 yil Amerika'nin Sikago sehrinde kaçak olarak çalismislar, konserve fabrikasinda isçilik yapmislar.
Ramadan DEMIRACO, agabisi dedem Mefail DEMIRACO ile Makedonya'nin Pirlepe sehrinin köylerinden gelmisler, Kirklareli'ne.
Ulviye animin mezarina ne zaman ugrasam gözlerim yasla dolar...
Hepimizden duasini eksik etmeyen çok muhterem bir kadindi...
Agabeyi Alahattin ziyarete gelirdi O'nu. Güler yüzlü efendi bir insandi. Vize'de PTT Müdürüydü, Alahattin amca. Bana muhakkak küçük bir hediye getirirdi.
DEBRESTELI MEFAIL AGA DEMIRACO
Bir türkü okusun yarim
Cigerimi yaksin benim
Ask atesiyle sarsin beni
nazlim gelsin çesmeden
Sevdalim Rumeli'den
Saçlari belinde
Kirpikleri ok gibi
Dedem Mefail Aga Pirlepe'den
Debresteli
Yüreklimi yürekli
"Mustafa Kemal'e gidiyoruz
Haydi bre
Gerçek vatan Türkiye
Her seyi birakip gelmis
Makedonya'dan Kirklareli'ne
Can Kirklareli'ne uzun yillar önce
Debresteli Mefail Aga dedem.
29.06.2001
Yukaridaki satirlar "Anilar Denizinde Kirklareli" kitabimdandir.
KARDELEN siirim
Günes usulca daliyor hole
Innaslar oldu issiz bir bahçede
Canim istedi köz kahvesi
Günes usulca geldi pencereye
Yikik bir ev anilar gibi
Ulviye anami görür gibiyim
Kardelenler arasinda
Zaten o kardelendi.
Selahattin Demiraco
Annemin ve Ulviye anamin masallariyla büyüdüm. Çocuklara masal anlatmak onlarin kalbinde olmak demektir...
Büyük amcam Ramadan Demiraco'ya "Dede" derdik. Ulviye Demiraco onun üçüncü esiydi. Dede Ramadan Aga her aksam üstü felç olan Ulviye anaya keskül veya küçük kase yogurt tasirdi. "Beni hiç kirmadi. Hep sevdi" derdi. Uzun agizlikla birinci cigarasi içerdi. Karpuz mevsiminde bol bol karpuz yerdi. Ve "Cigerlerimdeki kurumlar temizleniyor sanki" derdi... Ulviye anaya yengemler çok bakmisti...
Yanimda Babaeskili can bir arkadasim var. Naci Seker. Babaeski'yi, ilçelerimizi çok severim. Dügüncülüden Ersin Cengiz'de can arkadaslarimdandir.
SARIGÜL Siirim
Daracik avuç içi sokaklarda
Çocuklugumuz yasar
Daracik avuç içi sokaklarda
Sari gül gibi...
Selahattin Demiraco
O SiMDI MAHKUM
Emekli Ögretmen Saban Ercan arkadasim " O Simdi Mahkum" filminin galasinda Yavuz Bingölle çektirdigim resmi bana verince çok sevindim... Sagolsun...
Burhan Öcal ve Yavuz Bingöl, yönetmen
Abdullah Oguz, filmin tüm kadrosu çok basariliydi. Harikaydi... Senaryo nefisti. Kutlarim herkesi... Burhan Öcal'i agbisi Orhan Öcal ve oglunu görmüstüm galada. Çok sevmistik... Orhan gençlik arkadasimdir. Galan efesti... Sinama Sahibi Gürhan Toker ve ekibini kutlarim yeniden... Kirklareli ve Türk insani en güzel seylere layiktir... SEVGILER...