KALBİMİN ÇOCUK BAHÇESİ

14 Şubat sevgililer gününde Cumhuriyet Caddesine kırmızı halı döşendi. Aşk ve sevgi üzerine konuşmalar oldu. Kırmızı beyaz güller dağıtıldı. Kapitalizm Sevgililer gününde yapılan alışverişler sayesinde para kazanır. İnsana dört mevsim iş ekmek sevgi gerek.. Sevgisiz bir dünyada yaşamak çok zordur. Taşrada arkadaşlık vardır. Muhabbet vardır. Yaşam farklı güzeldir. Şiirsel güzel bir dünyada yaşamak hülyamızdır.
KALBİMİN ÇOCUK BAHÇESİ
Gecenin karanlığında esen rüzgârların uğultusunu dinliyorum.
Camda yağmur damlaları…
Istranca, Yıldız Dağları’na kar düşüyor usul usul
Kardelenler açacak karlı teperlerde…
Bir demet pembe, beyaz kardelen toplayacağım yârime…
Çocukluğum takılmış kalbimin çocuk bahçesine
Altmış yaşımın son demlerini yaşıyorum…
Saçımın üç dalgasını genç yaşımda bıraktım…
Taş sokaklarda şarkı söylerdi üç dört arkadaş…
Umudu, sevdayı katık ederlerdi uykusuz gecelerde…
İlk aşkın büyüsü unutmadı hatıraları…
Bir iç çekişti yaşam…
Bir yalnızlıktı uzun uzun…
Umutsuz bir aşk şarkısıydı kalbimin çocuk bahçesinde…
Karanlık gecede parıldayan yıldız gözlerdi…
Bir çığlıktı yaşam gecenin karanlığında…
Denizin lacivert sularında dalgalanan uzun saçlar kimindi
Ay ışığının gölgesi vardı yanıbaşımda…
Sevdanın patika yollarında gençlik rüzgârları esiyordu…
Bir tebessümdü her şey…
Bir garip âşık yolunu bekliyordu her gün…
Asırlık çınar ağacı her şeyi biliyordu…
Bir cigara yaktı. Duman dumandı yaşam.
Kuşlar şakıyordu ortalıkta.
Salkım söğüt ağaçlarının boynu büküktü…
Eski bir çeşme başında yüzünü yıkıyordu ak saçlı bir ihtiyar…
Günler aylar geçti…
Esen rüzgârların uğultusunu dinledi yıllarca…
O uzun yorgun yıllar nasıl geçti hiç anlamıyordu…
Hüzünlü gecelerine, kederli şarkılarında,
İlk aşkın büyüsü vardı belki de…
Kırık kalpler güz yapraklarının şarkısını dinliyordu…
Park yalnızlığının buruk hallerinde çok yalnızdı…
Kurumuş çiçeklerin tohumları düşer kara toprağa…
Lapa lapa kar yağar geceden…
Sabah olunca uzanırım karlı sokaklara,
Resmimi çıkarmak için,
Kalbim çocuk bahçesidir…
Derin çizgileri vardır gerçek yaşamın,
Yozlaşan dünyada yaşıyoruz…
Gecenin karanlığında yıldızları ararım yazı masamda…
Yağmur bulutları geçit vermez bir türlü.
Selahattin Demiraco