HAYDI KALK!

Kaçinilmaz oluyor keder ve stres çok zaman.
Bazen zevk edinmek gerekiyor bir seyleri.
O noktada, birer birer dert olmaktan çikarip olaganlastirmak.
Basarilar kadar ,
Kirikliklar.
Atilimlar kadar,
Duraganliklar.
Açilimlar kadar,
Ketumluklar.
Umutlar kadar,
Hüsranlar.
Takdirler kadar,
Kinamalar.
Yasanacak,
Yasanacaklar.
Tikanir bazen.
Tükenir.
Konusamazsin.
Okuyamazsin,
Yazamazsin,
Uyuyamazsin hattâ.
Gezinmek gelir içinden, çikarsin.
Geri dönmek istersin.
Anlatmak istersin,
Niyetlenirsin,
Susarsin.
Söylemek istersin.
Neyi?
Hepsini.
Toparlayamazsin.
Sevinmek istersin.
Bir suskunluk, bir sessizlik, bir duraganlik, bir dogrultusuzluk, hedefsizlik.
Ve, sessizlik.
Bakinmak istersin.
Bombos.
Yumarsin gözlerini.
Tikanmis, tikilmis.
Açarsin.
Ya!..
Kendine bakarsin.
Cayarsin.
Doga.
Alabildigine.
Toplum?
"Bagris berahay!" der, Terzidere'de yasli bir kadin.
"Yekûn kuyis halalayis!" demisti Çayeli'deki nine.
Bir seyler yapmadan geçer mi gün? Geçmeli mi?
Yazik olmaz mi?
Yekinmek gerek.
Içsel sorumluluklar birakmaz vicdaninin yakasini.
Hirs midir bilinmez!
Umu mudur?
Umut mu?
Sorumluluk mu?
Insan iste.
Insani insandan ayirt edebilen hat. Gözle seçilemeyen, ne yapsan geçilemeyen.
Sizlanmaya zaman mi var?
Hayal genis, ömür dar.
Gittigi kadar.
Haydi, kalk.