HALKIN IÇINDE VE DISINDA OLANLAR

Herkesin bir dünyasi vardir ama halkin dünyasi baskadir. O bir "Kapali Kutu" degildir, fakat kendine özgü gerçeklerini sakladigi da dogrudur. Mustafa Kemal tarihsel süreç içersinde "Yoksunluk" ya da "YOKSULLUK" kültürü ile kosullandirilmis "Türk halkini hareketlendirmek için" önemli hedefler saptamistir. Bu hedefler arasinda "ULUSAL BAÄzIMSIZLIK ve HIZLI MODERNLESME» önde geliyordu. Bu bakimdan ATATÜRK HAREKETI'ni bir KÖYLÜ ve HALK DEVRIMI olarak görmek gerekir. Sundan dolayi, degisim ve dönüsüm yapilirken Türkiye'de kentli yok denecek derecede azdi, Seksen yil sonra bugün dahi nüfusun yarisindan fazlasi kirsal alanlarda yasamaktadir. Onun için daha halkiz, köylüyüz.
Türk halki inanci ve dogasi itibariyle KADERCI TOPLUM'dur. Dogayi yenmek, kaderi degistirmek gibi ne bir düsüncesi, ne de bir mücadelesi olmustur. Akil ve irade ön planda görülmemistir. Daima bir "TESLIMIYETÇI ÇIZGI" izlemistir. Bu onda öyle bir kültür olusturmustur ki, 8O yillik Cumhuriyet bu kültürü tümden ortadan kaldiramamistir. Aydinlarda "Cumhuriyetin Egitici Ilerleme Ideolojisi"ni izleyememisler ve hatta çok partili yasamdan sonra halka "SIYASI SÖMÜRÜ ALANI" olarak bakmislardir. "SANDIK DEMOKRASISI"nin sihirli bir anahtar oldugu anlatilmis, hdlk buna inandirilmistir. 1908 Mesrutiyetide halka böyle sunulmustur, herkes "HÜRRIYET GELDI" diyerek alkislamaktan avuçlarini patlatmistir.
Kaderci Toplumlar'da "Ilerleme Fikri" güçlü degildir. Bu baglamda halkin yolunu açmak, ufkunu aydinlatmak gerekir. Bunu hükümetlerden çok aydinlar yapar. Hükümetler belli ölçüde tutucu olduklari için halkta köklü degisim yapamazlar. Degisim devrimle olur. Bunu Mustafa Kemal yapmistir. «Ilerlemenin, cesaretle düsünmenin" "ITICI GÜÇ"ünü O, ortaya koymustur. Ancak ne var, belli bir asamadan sonra aydinlar halki yalniz birakmislardir. Bugün Türk halki siyasi kadrolar tarafindan aldatilmis, aydinlar tarafindan yüzüstü birakilmis oldugu inancindadir. Gelecek için bu inanci sabitlestirmek tehlikeli olur. Çünkü halk aydinina, siyasetçisine güvenmek zorundadir ve onlar da bu güvene lâyik ölmdk mecburiyetindedirler. Osmanlinin Aydin-Halk kopuklugunu Mustafa Kemal Devlet "HALK DEVLETI"i diye nitelendirmekle ve Halkevlerini kurmakla bunu gidermeye çalismistir. Bunda da büyük ölçüde basarili olmustur.
Egitim yetersizligi nedeniyle Türk halkinin Sandik Demokrasisi'nde siyasi agirligi pek fazla degildir. Bir seçim döneminde partilerin yaptiklari yanlislari, sonraki seçimlerde tümden degistirecek gücü ortaya koyamamaktadir. "Partim" diyerek oyunu sandiga atmaktadir. Görecegiz bakalim halk siyaseti kirletenleri önümüzdeki seçimlerde temizleyebilecek mi ?
Bir yerde okumustum; "Parasiz isçi ile parasiz imam bir yerde birlesirlermis." Bu gerçegi siyasetçiler bilmis olacaklar ki, Islamiyet'te olmadigi halde imami parali (memur) yapmislardir. Belki de onun "ATATÜRKÇÜ IMAM" olacagini düsünmüslerdir. Filipinler Cumhurbaskani ülkesindeki onbin Müslüman için Türkiye'den, bundan dolayi olsa gerek, Atatürkçü Imam istemistir. Oysa imamin inanci Atatürkçü olmasina engeldir. Yalniz ne var, imam aydindan daha fazla halktan insandir. Basarisi da bundan dolayidir. Kendisini halktan ayiran aydin karsisinda halkin içinde inancini savunan, güç kazanmasina çalisan imami kutlamak gerekir. Aydinin da imama karsi olmasinin hiç bir yarari yoktur. Demokratik sistemde dogru olan, imamla birlikte halkin düsüncesini harekete geçirebilmektir. Bu çok ideal bir birlikteliktir ama bugün ve gelecekte Türkiye'nin buna ihtiyaci olacaktir. Bu nedenle halkin disindakilerle halkin içindekiler ülkenin tümlügü, ulusun tekligi, esenligi konusunda anlasmalidirlar. Halkin kendiliginden ilerici, yenilikçi olamayacagi bilinmelidir. Onun yurtseverligi, onun inanci, onun çalismasi ve üreticiligi aydinin menfaatinedir.
Bir ülkenin aydini kendisini halkindan soyutlayamaz. Soyutlarsa halkina, laik Cumhuriyete ihanet etmis olur. Bu, Türkiye gibi Müslüman ülkeler içersinde tarihi bir islevi ve önderligi olan ülkeye zarar verir, Türkiye'yi siradan bir devlet yapar.
nazifkaracam@gazetetrakya.com