GÖÇMELI MIYDI?

Kirklareli'nin denize yakin, iç turizme yatkin, ormanin, temiz havanin, dogal güzelligin ve dogal zenginligin harmanlandigi bir köyde yasiyordu Salih.

Bir esi, birkaç çocugu, bir özel otosu ve çevresine bakarak olabildigince rahat bir yasami oldugunu saniyorum.

Agabeyleriyle dayanisarak, anasiyla anlasarak, çevresiyle dinleserek yasayip gidiyordu. Topraksa toprak, tarimsa tarim, çift çubuk, orman isleri, ilçeye taksicilik filan…

Istanbul'da karsilastik.

Hal hatir sorustuk.

Hallestik, dinlestik.

"Istanbul'a göçmeye karar verdik," dedi.

Sevinmedim duydugumdan yana.

"Neden?" dedim.

"Köyde hayat kalmadi.

Is yok.

Çocuklar büyüdü.

Ilkokuldan sonra okuyacaklar, okul sorunu yasanacak.

 Zorunlu olarak buraya gelecegiz," diye anlativerdi kisa yoldan.

Sanki insanlar yasayabilmek için yalnizca Istanbul'da bulunmak zorundalarmis gibi bir mantik çikiyor.

Istanbul'da yasarsan her sey ayagindadir.

Bütün olanaklar ayagina serilir Istanbul'da.

"Gel be Salih," dedim.

"Gel. Sen de gel.

Nasil olsa burada belediye otobüsleri tiklim tiklim.

Minibüsler itis kakis.

Kahveler hinca hinç.

Meyhaneler kapiya kadar dolu.

Caddelerde, sokaklarda insanlara çarpa toslaya yürümek var.

Hastanelerde muayene sirasi alabilmen büyük bir mucize.

Alsan da büyük sehirde saglik sistemi bastan sona macera.

Köyde bahçene ekip dikersin.

Elinle koparip ne oldugunu bilerek, taptaze yersin.

Onlari burada parali, pahali ve gecikmeli olarak, vakti saati asmis, ne menem bisey oldugunu bilmeden yiyebilirsin.

Köydeki evin iyi kötü kendinindir de… 

Sehirde bir de ev parali.

Is bulmak garantin yok.

Bulsan da dogru dürüst ücret alman çok zor.

Ama olsun. Sen yine de gel.

Binlerce pisman olman için, topla çolugunu çocugunu, pilini pirtini, bir an önce gel…" dedim.

Salih, Istanbul'a gelmedi.

Lüleburgaz'da bir ev almis.

Huzurlu.

Köyüne yakin.

Bagini koparmamis köyüyle.

Yine zaman zaman gidip ekip dikiyormus.

Köyden olabildigince yararlaniyormus.

Istanbul'a gelseydi acaba ne degisirdi?

Ne geçerdi eline?

Ne yitirirdi acaba, ne kazanirdi?

Sevindim dogrusu.