"Ne tez büyüdüm anne
Bir yanim daglar bir yanim kar
Sahi o kadar oldu mu
Gideli akasyalar?" diyor bir dostumun dizeleri.
Ne çabuk tüketiyoruz elimizdekileri.
Bazi seyler üstüne koymaya da gelmiyor.
"Uzadikça kisalan nedir?" demisti birisi.
Neydi uzadikça kisalan?
Ömürdü tabii ki. Uzadikça uzuyor ve her uzayista bir o kadar kisaliyor.
Var mi bunun baska bir hesabi?
Çok yakin zamandi. Bir gençlik günesimiz vardi.
Ufuk onu sakladi. Daglarin ardinda kaldi.
Oysa…
"Bakamadim doya doya
Sen ki gençlik günesi
Gözlerimi kamastirsaydin keske
Acilardan yalanlardan
Yanlis atilmis adimlardan
Yanlis seçilmis adamlardan
Yanlis bakilmis manzaralardan
Kör olmus gözlerimi
Keske senin yakici
Keske senin alici
Keske senin kamastirici isigin
Kör etseydi
Yanmazdim
Aglamazdim
Yikilmazdim
Duyamadim esintini
Sen ki gençlik rüzgâri
Üsütseydin tenimi keske
Sinesinde çaresizligin agladigi
Aci firtinalarin dagladigi
Zehir irmaklarinin çagladigi
Zulmün gerçeklik sagladigi
Kavrulmus bedenimi
Keske senin dondurucu
Keske senin buzlatici
Keske senin kahredici sogugun
Parçalasaydi
Yanmazdim
Aglamazdim
Yikilmazdim
Göremedim
Duyamadim
Umut uçan bir kusmus
Uzandim
Tutamadim
Gençlik bir anlikmis
Anlayamadim."
Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol