Erenlerden bir Ermis

Mustafa Ermis, bana göre erenlerden bir ermis. Ermisten kastim, "asmis"  kazanmayi kaybetmeyi, üzülmeyi sevmeyi, güzeli çirkini, aciyi tatliyi, hasili hayati asmis Mustafa Ermis. Uzun yillardir tanidigim, kütüphanemde bes kitabinin yer aldigi ermis dostum hakkinda  hep bir seyler yazmak istedim. Olmadi. Neden mi? Dogru seyler yazmaliydim. Eksiksiz olmaliydi… Gerçi onu yazmak için benimde bir kitap yazmaya soyunmam lazim gelir diye düsünüyor, bu duygularla Mustafa Ermis'i taniyanlarin yaninda, tanima firsati bulamamis olanlar için de olsa yaziyorum.

Yaradilani yaradandan ötürü seven,  Türkçü, Atatürkçü, vatan sevgisiyle dolu bir siir kahramani olan Mustafa Ermis, Dünyaya gelisini söyle anlatiyor;  "1949 yili mercimekler yolunurken, anam isçilere azik götürürken yolda sancilaninca eve dönmüs. Köyün okul görmemis ebesinin yardimiyla beni dogurmus. Dogdugum Asiklar köyü o zaman 40 hane imis. Åzimdi de 40 hanedir. Çocuklugum neseli çigliklar içinde geçmedi. Yine de köyde dogmak köyde çocuk olmak bir ayricalik olmustur benim için. Çocuklugum ve yetisme çaglarimda dertler beni çok sevdi. Fakirlikte çok yakisti. O günden bu güne daga tasa, bos buldugum her kâgida, sigara paketlerine bile yazdim. Yazmaya da devam ediyorum" diyor Ermis.

Mustafa Ermis yazmak için zaman mekan aramadi, duygu ve düsüncelerini,  gözlem ve tespitlerini kah sevgiyle, kah  isyanla ama Türk kültürünün özelliklerine ve inceliklerine sadik kalarak yazdi.

Manilerle ilgili genis arastirmalar yapti, mani  sözcügünün yanlis kullanildigini, aslinin yakistirma olmasi gerektigini savundu. Bu konuya açilik getirirken de sunlari söyledi;  "Türk halki geçmiste kendisine özgü, kökü Türk'ün olan "yakistirma "sözünü kullanmis ama yabanci dillerin tesirinde kalmistir. Ne yazik ki kökü, kökeni belirsiz "mani" sözcügü baskin gelmistir. Nedense kendi özümüz olan "yakistirma" sözünü bir türlü kullanmaya cesaret edemeyiz… "

Mustafa  Ermis  Kendine ait bir tez olan "sair nazlanmasi" mevzuunun da edebiyatta yer almasi gerektigini savunmaktadir. Åzair nazlanmasini da söyle ifade etmektedir Ermis, " Türk Halk edebiyatinda  sanatçi ile onu yaratan arasinda çok siki ve de samimi muhabbet vardir. Bu muhabbet Allah'la kul arasindadir. Inanç anlaminda bakarsak bu güzellik herkese nasip olmaz. Allah dostu ile kulu arasina girilmez. Bu söyleside emir ve sevgi nazlanmasi vardir. Muhakkak ki Allah'in dedigi olur. Kulu nazlansa da emirleri yerine getirecektir. Kul yanlisini da bilmektedir. Bu yüce söylesinin bizlere edebi ve edepli yansimasina "sair nazlanmasi" diyorum. Buna bir örnek verecek olursam:

Sana inanmak kolay saniyorsun

Kolaysa bana inansana Tanrim

Yaratani sevmek farzdir diyorsun

Kolaysa Ermis'i sevsen ya Tanrim.

Bu olayin adini anlasilir dille tarif ederek adini koymak görevdir diye düsünüyorum. Anlamak isteyenlerle yola çikmak ve samimice tenkit ve de yorum yapilirsa bu yenilik edebiyatta yer bulacaktir.

Åzair nazlanmasi hiç kimseyi inanç olarak baglayan bir durum degildir. Bir yenilik olarak Edebiyati ilgilendirmektedir. Kesin olarak da asil inancin kendisidir. Özü yaratani sevmek, ona derdini  söylemektir. Bu özel  ve güzel muhabbeti kaleme almak da kisiye özeldir."

Mustafa Ermis edebiyata da, bizlere de büyük degerler katan bir usta olup, Derin izler, Ignenin yildizi, Gül düsün söyle, Elmacik'li Hasan ve Her insan bir öyküdür adli  eserleri bulunmaktadir.

Gönül adami, dost canlisi Ermis, ayriliklari "sihhat bozan" olarak niteleyip, buna çareyi, "ya dost, ya dost" misralariyla dostluklarda görür. Duygularini kendine özgü benzetmelerle ifade eder, " insan kokan çiçek tarlalari, tenini tenimde bilirim, seninle iki canliyim" dizelerin de oldugu gibi…

Mustafa Ermis'e, Ermis'ten  iki güzel dizeyle noktayi koyup, hepinize sevgiler yolluyorum degerli okuyucularim.

 

Bir miras birakilmis  gönüllere.

Bularak kendine sor ve düsün;

"Ismi Azam, Kamil insan cismidir.

Diyen dillere.

"Vech-i  ademde, tecelli eyleyen Allah'dir."

Diyen gönüllere kurbanim.

"Asil azmaz, bal kokmaz.

Kokarsa yag kokar asli ayrandir", sözünün (Ermis) sen neresindesin.

 

Bayramdir bu, herkes birbirine gider.

Uzakta olan ya gelir, ya da tebrik eder.

Mutlu gündür, herkes birbirini öper.

Bense gamin, gam da benim elimi öper.