DURULMUYORUZ BIR TÜRLÜ

Genele yansiyan, özeli için için yakiyor.

Her birimiz bir biçimde gülümsüyor, geziniyor, türküler söylüyor, belki cosmus görünüyor, eglenmeye yelteniyor, belki göbek havasi modunda bir biçim sallanip saliniyoruz ya…

Göz baka göre, akil hissede duyumsaya fitili tutusturulan kör ates, nerede bulunursak bulunalim bir biçimde dagliyor tüm yürekleri.

Ne yarisidir bu bilemem.

Kim, ne anlam verebilir bu kör dövüsüne?

Söndürmenin yolu yordami, yöntemi gerçekten mi yoktur?

Birilerini suçlayarak bir yerlere de varamiyor insan.

Birilerini suçlayarak sorumluluklar ancak bir miktar öteleniyor, o kadar.

Gerçekten mi çaresiz bir derdin tutsagi olduk?

Gerçekten çözümsüz sorunlar yumagina dolandik?

Sorumluluk makaminda bulunanlarin sorumsuzluklari sonucunda gerçekten mi hak ettik bunca çikmazi, yiginlarca derdi, karmasayi?

Rehber edinerek tutacagimiz yollar yok muydu akli basinda?

Neresinden bakarsak bakalim, bizi ikna edici, çözüme götürücü yöntemler yok muydu önümüzde?

Kim demis yok diye!

Inkâra yeltenmedigimiz sürece önümüzde hem mistik, hem çagdas nice rehberler, nice çözüm önerileri, nice olumlu örneklemeler varken…

Neden bu denli kahir çikmazina, sorunlar batagina saplanip tökezledik?

Hani bizi temsil edenler?

Bizi temsil etmeleri için bir yerlere gönderdiklerimizin, bizden bir fazla bilmeleri gerekmez miydi?

Günlük ve genel yasamimizdaki sorunlari çözmesi için umut beslediklerimiz, bize hiç degilse umut yansitamazlar miydi?

Mahzuni ozanin dedigi gibi: "Han sarhos hanci sarhos…"

Yani, yol sarhos, yolcu sarhos…

Yine Mahzuni'nin söyledigi gibi: "Doktor hasta ben hasta, benden iyi midir ki?"

Olmuyor.

Kendimize gerçek anlamda çeki düzen vermemiz gerekiyor.

Çünkü…

"Gün oldu ünledi gün oldu sustu

Yar dedi can dedi dost dedi pustu

Gerek kan tükürdü gerek gam kustu

Bundan böyle nere vara bu gönül

 

Harmanlayip çileleri karsin mi

Tozlu yollar yad ellere varsin mi

Merhem diye gözyasini sarsin mi

Ahu-zar elinden yara bu gönül

 

Sema kasvet yüklü gökler is tutar

Tezene yorulmus teller pas tutar

Dügün bayram bilmez vire yas tutar

Gamlar kilo kilo dara bu gönül

 

Berraki tatmadik aci kalmadi

Kimseden alacak öcü kalmadi

Ayak direyecek gücü kalmadi

Kimi felç kimi gün sara bu gönül."