ÇOCUKLUK YILLARIM

Gazhane sokaginda kerpiç tuglali ahsap bir evde dogmusum. Küçük camli pencereler vardi büyük odada. Birde çok güzel bir aynali konsolu. Eski evler simdikilerden çok farkli. Her evde ocaklar, tel dolaplar olurdu. Büyük odanin küçük pencerelerinden komsu bahçe görünürdü.
Meyveli bahçede, innaslar, igdeler, ayvalar, narlar çocuklara gülümser bütün meyvelerim, dallarim çocuklarindir der gibi gelirdi. Gazhane sokagi çocuklarina bahçesinde küçük bir ahsap ev vardi. Komsuyla aramizda dikenli bir çift avlumuzda karpuz soguttugumuz bir kuyu, yaninda ipli bir kova dururdu.
Yagmurlu günlerde yagmurun sesini dinlerdim. Saganak yagmurlari,simsekleri sevmezdim... Sabahlari kumrular tünerdi küçük odanin ahsap penceresine... Kus diliyle konusurduk sanki.
Timurlarin bahçesindeki kara dutu silkelerdik bazen... Arka bahçelerinde tavsanlar, her çesit meyve agaçlari vardi. Sabahlari tarhana çorbasina kasik sallamis, yoksul arkadas canlisi çocuklardik...
Aksam üstüleri futbol oynardik kan ter içinde kalincaya kadar. Sokak arnavut kaldirimli, taslikli. Topa diye bazen tasa vururduk, ayakkabilarimiz yirtilirdi. Ayagimizda kara lastik vardi. Bazen yarali parmaklarimiza çamur basardim.
Hastalik aklimiza bile gelmezdi. Iki yol agzinda Bakkal Serif aganin Senpazar'in küçük bir dükkan vardi. Çocuklari arkadasimdi. Gazhane sokagi neden simdi issiz? Arkadaslarim nerdi?
Karanlik çökmeden, annemiz bagirip çagirmadan, eve gitmezdik. Azar isitmeye raziydik. Yeter ki topumuz kesilmesin.
Kara lastikle, bazen çorapla,bazen yalinayak top oynardim. Eski tekel bahçesinden yükselen sesleri su an duyar gibi oluyorum.
Gürestigimizde olurdu. Ama çok nadirdi. Aramizdan hiç güresçi çikmadi. Hala sokak aralarinda top oynayan çocuklari görsem, durur onlari seyrederdim. Su an aksamüstü. Ufuklar narçiçegi...
Aksamüstlerini çok severim. Gün batimi siir yazar, çocuk yürekli gönüllere.
TRT 2'de Aksama Dogru programinda Seynan Levent'e bir sair söyle demisti. "Ben sokaklarin sairiyim"
Biliyorum, sair menekseli pencerelerde, sevdali gönüllerdedir... Yasasin siir! Yasasin edebiyat!
MART DOKUZU'NDA KIRKLARELI SIIRIM!
"Günesli bir sokaktayim
Çiçek çiçek dallarim
Bahar kokulu rüzgarlar
Mart dokuzunda istasyondayim
Sevdali bulutlar basimda
Bir nara atayim efkardan
Yemyesil agaçlar arkadasim
Gökkusagi patika yollar
Kir çiçekleri toplayayim yarime
On yedi yasindayim
Orhan Veli girsin koluma"
Mart 2000 Selahattin Demiraco
Mart dokuzlarini hatirlarim çocuklugumun, gençligimin. Tren yollarina çagla, erik koparmaya giderdik arkadaslarla.
Kara tren gelirdi karsidan duman duman... El sallardik yolculara, onlarda bizlere. Anlar kurabiye, renkli yumurta, peynirli börek yaparlardi.
Istasyon karsisi hinca hinç kadin, kiz, çoluk çocukla dolu olurdu. Sevdalilar yarini arardi karsidan. Bir gülümseme yeterdi onlara.
Gençlik bir daha ele geçmeyen, geriye gelmeyen yillardir. Kizlar niyet çekerlerdi Kirkbir Otu'nda. Maniler söylenirdi. Türküler yakilirdi. Herkes güzeldi, sekerdi. Aci söz bilmezdi.
Dallar, rüzgarlar pembe pembe, beyaz renkti. Yemyesildi kirklar. Tren yollarinda yürürdük. Babam uçurtma yapardi boyumca. O zaman bizi sevdigini anlardim.
Sertti sertti babalar. Sevdiklerini belli etmezlerdi. Analar ev isleriyle yorgun düserlerdi. Ögleden sonra komsuda muhabbet edilir, unutulurdu yorgunluklar.
Mart dokuzunda eski anilarimi arayacagim tren yolunda. Ne var ki, kara tren gelmeyecek karsidan duman duman.
Gençlik arkadaslarim hani nerde yok yanimda. Yas kemale erdi.
Saçlarimiza karlar yagdi. Yorgun düstü kalbimiz...
Çocuklarimiz büyüdü boyumuzu geçti. Onlar canlarimiz. Onlar için yasiyoruz. Hepimiz bahar kokulu rüzgarlar saracak. Akasyalar açacak sokaklarda. Salkim sögütler yeserecek kiz saçi gibi...
Bir nara atacagim efkardan... Orhan Veli koluma siirler okuyalim onunla... Sonra da Disek kahvesine ugrayalim.
Oglum Umut'la sohbet edelim...
Gazhane Sokaginin çocuklari 15 yil önce futbolda arka sokagin çocuklarini 21-2 yenmisti.
Antrenörleri bendim. Aksamüstleri top oynardi çocuklar, çiglik çiglik... Futbol stresimizi alirdi. SEVGILER...