"CANIM SIKILIYOR"

Çok güzel bir anlatimdi.

Sinsi bir veda'ydi adeta.

Öfke ve pismanligin harmanlandigi bir tanimdi.

"Canim sikiliyor!" diyordu.

Nalân, bu siiri ilk okudugunda ilgimi çekmisti.

Aslinda güzel bir sarki olurdu.

Bosluguma denk gelmisti.

Öylesi bosluguma ki, o yanim ezgiden yoksundu.

Bu dizeler geldi birkaç dokundu.

Sanki yüregimin duyarli yani yosundu.

Saçaklarina suskun bir baykus kondu.

Besteleyemedim halâ.

Yine de insanlara ulasmasi gerektigine inaniyorum bu serzenisin.

Buyurun…

Okuyun…

 

"Gidecektin elbet, bilirdim

Sadece gidisini geciktirdim

Sana gitme kal demem yeterdi

Demedim ya canim sikiliyor

 

Bizim sevdamiz baskaydi

Inan bana çok fazlaydi

Beni de götür demem yeterdi

Demedim ya canim sikiliyor

 

Bu aski yasatmak için her seyi yaptin

Bense her seyi yalan sandim

Dön demem yeterdi

Demedim ya canim sikiliyor

 

Leyla'ymis Mecnun'mus bana ne

Gülerdim hallerine

Bu askin sonu mutluluktu

Mutlu sonla bitirmedim ya canim sikiliyor

 

Çok pismanim çok

Artik bu derdimin çaresi yok

Beni affet demem yeterdi

Demedim ya canim sikiliyor

 

Her seye geç kaldim geç

Inadim kurusun, gururum yerle bir olsun

Bos ver sen bunlari geç

Sana hala gel demiyorum ya canim sikiliyor."

 

Sevgi, huzur, saglik, mutluluk… kalici ve bulasici olsun.

Sevgiyi sakiyan kanarya, her seher pencerenize konsun, eviniz civil civil kus sesleriyle dolsun.

Bu dizelerle birlikte Nalân Kanik Göknar'a da selamlar olsun.