BIZ VE ONLAR

Artik iyice oturdu "Biz ve Onlar" mantigi.

Ister istemez.

Birileri ötekilestirdi çünkü.

Siyahla beyaz gibi.

Buzla günes gibi.

Kuzuyla kurt gibi.

Geceyle gündüz gibi…

Öylesine bir ayrim kondu ortaya.

Hos oldu mu?

Hayir.

"Bir kere gelirse gitmez!" deniyordu da inanmiyorduk.

Geldi ve gitmiyor.

Çünkü…

Toplum, katiline mide ve yom düskünü.

Toplum, aleyhine çalisan insanlara tutkun.

Toplumun çikarlarinin tersine, zararina çalisiyor kurumlar…

Toplum durma destekliyor.

Bin dokuz yüz ellilerden beri böyle bu.

1999 depremi sirasinda, günün Cumhurbaskani Demirel, "Ülkenin alti çürük!" demisti de, Umur Talû, fena bozuk atmisti Demirel'e.

"Devletin alti çürük degil, sizin altiniz çürük sayin Demirel!" demisti.

Simdi, eski Genel Kurmay Baskani Yasar Büyükanit, "Devlet hastalanmis!" diyor.

Bir zamanlar ülkenin altinin çürük oldugunu söyleyen Demirel, simdi Yasar Büyükanit'a rest çekiyor. "Devlet hasta olamaz." Hani, "Agzini topla!" veya "Agzindan çikani kulagin duysun!" filan diyecek, diyememis. O kadar ileri gidememis.

Gerçekten ülkenin alti çürükse, Demirel'in kendine sormasi gerekir.

Gerçekten devlet hastalanmissa…

Bu ülkeyle birileri durma girgir geçiyor.

Ondan sonra da 6 mayis sabahlari baska birileri…

Yani, "Kiymayin efendiler!" diyen birileri daragacini boyluyor.

Demezler mi adama:

 

"Be hey herifin düzmesi

Reva mi adam üzmesi

Vitrininde bal süzmesi

Bize yalattigin sirke

 

Adin pire soyadin bit

Aslin mervan soyun yezit

Fatih Yavuz Abdülmecit

Ne gerek var Atatürk'e

 

Bize atip oklavayi

Bitirirsin baklavayi

Kaniksadik pis havayi

Sizde bütün ragbet kürke

 

Gönül telimizi gerip

Kopartirsin öze girip

Berraki ne desin garip

Baska söz düsmez Öztürk'e"