Sevgiyi özlüyor insan.
Sevgi dedin miydi…
Her türünden.
Sevgi iste.
Ta kendi.
Gerçi tükendi…
Bir zamanlar Leyla ile Mecnun…
Ferhat ile Sirin…
Kerem ile Asli…
Yusuf ile Züleyha…
Hatta bunlara özenerek Asik Ihsani ile Güllüsah…
Sevginin bu türü hayli tükendi.
Nerde Asli'nin küllerine yanip tutusan Kerem?
Nerde hayalinde yarattigi ve yasattigi Leyla için çöllere düsüp mecnunlasan Kays?
Nerde Sirin için daglari delen Ferhat?
Nerde Züleyha için zindanda çürümeyi hiçe sayan Yusuf?
Insan özlüyor be!
Simdilerde cepten çetlesmeler, bilgisayardan meyillesmilir…
Öldürdü has asklari ve içtenlikli sevgileri.
Di mi?
Insan, bir elmayi tek basina yemek zorunda kaldiginda yarisini sevdigine saklamanin yolunu yöntemini arastirmaz miydi?
Rüyalarini bile sevdigiyle paylasmak varken…
Ee!
Öyleyse?
"Bir olgunluk bekliyorum
Senden bir söz ekliyorum
Hep senden örnekliyorum
Iki sözümün biri sen
Iyi bir ömür sürmeye
Sevgiyi deste dürmeye
Daha da güzel görmeye
Iki gözümün biri sen
Sema üstü firildayan
Yildiz yildiz pirildayan
Senden yana parildayan
Iki yüzümün biri sen
Yorgun gönlü sürümeye
Çiçek çiçek bürümeye
Sana dogru yürümeye
Iki dizimin biri sen
Berraki ilidi tenim
Bundan böyle biraz senim
Ben zaten özde seninim
Iki özümün biri sen."
Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol