Bir çözüm bulmamiz gerekiyor yine de.
Aglamaksa çözüm, gerek için için…
Gerek avazi avazina aglamaliyiz.
O ki çözüm göz yasidir!
Gülmekse, gülebilmekse eger çözüm…
Gerek kahkahalarla…
Basaramiyorsak biyik altindan…
Susmak çözüm müdür bilmem.
Çözüm olmadigi da bayagi belli olmustur.
Konusmaksa eger çözüm…
Hemen simdi baslamak...
Konusmak yetmiyor da haykirmak gerekiyorsa…
Sesimizin çikabildigine…
Bu deveyi biz çöktürdük…
Biz ih'latacagiz.
Biz yan yatirdik…
Biz kaldiracagiz.
Bu çorabi biz mi ördük basimiza bilme de…
Belki, çorap yetmeyince çuval geçirenlerdir ya!...
Basimiza örülen çorabin çözülmesini, örenlerden beklemek abesle avunmaktir.
Basimiza çuval geçirildiginde kim, nasil çikarmisti bilmiyoruz.
Ama örülen bu çorabi çözüp atmak boynumuzun namus borcu olmali.
Umutvar olmak gerekiyor.
Umutsuzluk daha bir yorucu çünkü.
"Çile depresince serde
Derman kalmayinca derde
Sözün tükendigi yerde
Teselliyi sazda bulduk
Buluttan duvardan caydik
Biz insani menzil saydik
Gerçegin aslinda aydik
Insana niyazda bulduk
Cemin duru sellerini
Bülbüllerin dillerini
Muhabbetin güllerini
Bahar geçti yazda bulduk
Huzurun en özdesini
Doyumun en gözdesini
Dostun yüzde yüzdesini
Çokta degil azda bulduk
Hal bilmez elinde solduk
Cemde muhabbetle dolduk
Berraki bir ozan olduk
Kerrar-i Düvazda bulduk."
Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol