BIRAZ SEVGI, BIRAZ HICIV, BIRAZ ELESTIRI O BIZIZ ISTE

Sair Tevfik Fikret ile Istiklal Sairi Mehmet Akif'in arasi hiç yoktu. Biri Hümanist, biri Islamci idi. Ama ikisi de güçlü ozanlardi ve kalici siirler yazmislardi. Birbirlerini de çok elestirmis ve hicvetmislerdi. Akif'in su dizeleri Fikret için yazdigi söylenir. Bilemeyiz.
"Simdi Allah'a söver... Sonra biraz para ver, hiç utanmaz, protestanlara zangoçluk eder."
Akif'in bu dizelerinde iki yüzlülerde de bir hiciv bir elestiri yönelttigi gözden kaçmamaktadir.
Kimin yazdigi bilinmeyen su dizelerde ise bir baska seyler dile gelmektedir.
"Ey hakikat, sen ki bana elâlemden yakinsin,
Hiç kimseye sözüm yok, haksiz olan sakinsin,
Ben yazayim dogru bir söz, her Meclis'te okunsun,
Niçin seni yolsunlar da eller sorguç takinsin?
Zülf-i yâre dokunurmus, dokunursa dokunsun
Al kasagi, gir ahira, yarasi olan gocunsun."
Türk insani düz yazi ile çok geç tanismistir. Bu bakimdan siir her seyin anlatildigi bir edebiyat türü olmustur. Asagidaki satirlarda acaba hangi tür insan hedef alinmistir dersiniz? Yazari belli olmayan bu dizlerde son dönem firildaklarina her elestiri yöneltildigi muhakkaktir.
"Döndük kara alinla verdigimiz savastan
Kimimiz son süratle, kimimiz yavastan
Agamiz, efendimiz bizi yaratti bastan
Meydanin aslanlari halis dönekleriz biz.
Nerde yagli bir kapi orda pinekleriz biz."
Sevmek güzel ve yüce bir duygudur. Sevmekle beslenip güçlenir sevgiler.
Fakat bazi insanlar kendilerini sevdiklerine anlatmakta güçlük çeker, suçlamalara sonuna kadar katlanirlar. Belki bundan zevk de alirlar. Çaresiz kaldiklarini itiraf ettiklerinde bile sevgilerini, sevdiklerini anlatmak isterler. Bu dizeler de bunu anlatiyor iste.
"Bilime ve ilerlemeye olan inancimi yitirdigimi söyleyebilirsin / Kutsal yerlere inancimi yitirdigimi söyleyebilirsin / Yön bulma duygumu yitirdigimi söyleyebilirsin / Bunlarin tümünü ve daha kötülerini söyleyebilirsin / Ama eger sana olan bagliligimi yitirirsem / Yapacak hiç bir sey kalmaz bana."
Makedonyali bir Türk ozan da sevgisini sözcüklerin arkasina gizler. "Kaç Dilde Yazdim Seni Yazamadim" der ve su dizelerde kendini dile getirir
"Beni benden yitiren sensen yasa
Seni vurdum güle sen vur beni tasa
Ki bende benden eser kalmaz ola
Ki sende güller gülmez ola
Kaç dilde siir yazdim seni yazamadim
Sözün hiç birine senden tek söz katamadim."
Insan yasaminin son yillarinda kirazlar, çilekler eski tadini yitirebilir. Bu beyin kasinin zayiflamasidir. Fakat su bir gerçek ki simdi veya sonra bütün asklarin sonu vardir. Bunu insanin bilmesi gerekir. Hayatta en güzel sey bitiste degil, baslangiçtadir. Fakat yine de ozanin su dizelerindeki gerçege katilmamak olasi degildir
"Senin içine girdigim zaman / Disimda kaliyorsun
Senin disinda sana bakinca / Içime sigmiyorsun."
Peki ne yapmaliyim?
Bugün de böyle. Siirlerde biraz gerçek, biraz sevgi, biraz duygu, biraz umut vardir. Önemli olan onlardan birini yakalamak, içimize, düsüncemize sigdirmaktir. Bunu yapabiliyor muyuz?
nazifkaracam@gazetetrakya.com