BÜYÜK DEDEMLE SÖYLESI

Yasim elliyi asti,
Senin yasin yüzü.
Bizim oba hep çileli,
Bizim çadir hep hüzünlü,
Bizimkiler hep suskun,
Hep sessiz, hep nesesiz, hep huzursuz.
Kurtlarimiz hep azgin, tilkilerimiz kurnaz.
Poyrazlar acimasiz, firtinalar amansiz.
Eceller zamansiz,
Asiretler geçimsiz,
Çobanlar kendi havasinda.
Asagida oynasan çocuklar yok mu,
Hepsini onlar yapiyor!
Vurup kiriyorlar, kirip döküyorlar,
Zarar üstüne zarar.
Oysa terbiye ve düzene her zamankinden fazla gereksinme var.
Yasim elliyi geçti,
Babaminsa sekseni.
Babam hep somurtkan, hep endiseli.
Benden çok çekiniyor.
"Sana biraz yüz versem sirtima binersin" diyor.

Bir de çok yiyor çok içiyor, hazimsiz.
Sofrada ne var ne yok,
Ben yetisene kadar silip süpürüyor.
Kirintilarini birakiyor bana.
Neymis?
Zaten beni hazir besliyormus.
Bir de dönüp demiyor mu,
"Sana verdigim yeter, gözün doysun
Bir türlü sükretmezsin,
Gözüne dizine dursun!"
Ne yapayim dedecigim,
Baska kimsem kalmadi, geldim sana sikâyete
Belki gelir, babama terbiye verirsin.
Amcamlara bir seyler söylersin.
En büyük amcamlar, ikiz ya hani
Bir güzel terslersin.
Ortanca amcamin kulagini çeker azarlarsin,
Küçügünü döversin.
Dede!
Söyle onlara.
Senden kalan bu kaputu, miras hirsiyla çekistirip durmasinlar saga sola.
Yipratacaklar.
Sonra o eli sopali abim inecek tavandan.
Onlari bir güzel tersleyip bir taraflara kovacak.
Onlara gücü yetmeyince de tutup yine beni dövecek
Hem de, "Barisa ve huzura her zamankinden fazla ihtiyaç oldugu su sirada!.."
Dede!
Uyuyor musun?