BAYRAM GELMIS TAMAM DA

Bayram sözcügünün bire bir anlamini merak ettiniz mi hiç?
Yani, bayram tamam bayram da.
"Bayram" ne demek acaba?
En kestirme tanimiyla Sevinç.
Felâket tellalligina veya stres tüccarligina hiç mi hiç gerek yok ya!
Türkiye, uzun yillardan beri bayram yasamiyor da yasarmis gibi yapiyor gibime geliyor. En basitinden insanlar birkaç gün süresince ise gitmemeyi bayram sayiyor. Istanbul disina kaçisi bayram saniyor. Güney sahillerinde birkaç turistik günü bayram yerine koyuyor.
Yani, bayram böyle bir sey mi? Sevinmek ve eglenmek iste.
Bayram düsüncesi nereden çikmistir dersiniz?
Her Kurban Bayrami sabahi bir yerlerde ayni öykü üç asagi bes yukari anlatilir Hani, birisi bir rüya görmüs. O rüya üzerine oglunu kesmek için bir yerlere götürmüs. Biçak kesmemis. Gökten bir koç vs.
Zaman makinesi henüz icat olmadi. Bir gün gerçekten öyle bir makine icadi basarilabilirse yüzyillar öncesine hatta bin yillar öncesine gidilir, günümüzde hayalen, mealen, takliden, yorumla, kurumla ve de bin bir sorunla "öyleymis" gibi sandigimiz yiginlarca olayin nedirligi ortaya serilir. Bakar bakar, begenir begenir aliriz artik.
Bir de bakariz ki bize anlatilan yiginlarca olayin aslinda pek çogunun öylelikle hiç mi hiç ilgisi olmadigi çikar ortaya.
Daha dün, daha 1900'lü yillarin ilk çeyreginde ve ilk yarisinda yasandigi söylenen, anlatilan hatta filmleri bile gösterilen pek çok olayin öyle olmadigini anlatan bir sürü done çikti önümüze.
Neler mi?
Örnegin, 1881 yilinda Selânik'te dogdugu, 1919'da Samsun'a çiktigi, Kurtulus Savasi'ni baslattigi, 1920'nin 23 Nisaninda Türkiye Büyük Millet Meclisi'ni kurdugu, 29 Ekim 1923'te Cumhuriyet'i ilân ettigi ve 10 Kasim 1938'de öldügü söylenen Mustafa Kemal Atatürk adinda bir sahsin aslinda hiç te öyle seyler yapmadigi, öyle Kurtulus Savasi filan baslatmadigi, savas mavas kazanmadigi, Cumhuriyet-mumhuriyet filan kurmadigi, bir yigin yenilikler filan da yapmadigi yeni yeni anlasiliyor. Biz yine eski tas eski hamam, Osmanliligimizla ögüne abarta, sarigimizla, takkemizle, cüppemizle, sakalimizla, takunyamizla yasamimizi sürdürüp gidiyoruz. En büyük övünçlerimizin basinda, Osmanli torunu olmak geliyor. Iyi ya, yetmez mi!
Su zamana kadar bizlere bir sürü yalanlar anlatmislar. Neymis te, Atatürk Samsun'a çikmis ta, Kurtulus Savasi baslatmis ta, halki bu savasa kadinli kizli, adamli, çoluk çocuk katmis ta.
Ne yalanlarla gelmisiz günümüze sevgili arkadaslar, gördünüz mü bir kere!
Iste bu baglamda.
Su, kurban bayrami hikâyesine de aklim pek basmiyor bu aralar. Nerden çikti yani bu rüya, bu biçak, bu iki er kisi, biri kocaman adam, biri ufarak çocuk. Hiç olacak sey mi yani, adamin biri bir sabah, pesine takacak çocugunu, kesmege götürecek. Baska isi yoktu da. Yok, seytan peslerine takilmis ta, yok çocuk ona bir tas atmis ta, seytanin gözünü kör etmis te. O gün bugün seytanin bir gözü körmüs te.
O gün bu gün o öykünün ceremesini koçlar, danalar hatta dogumuna birkaç gün kalan gebe inekler çekiyor.
Uzun sözün kisasi, arkadaslar!
Bayram gelmis, tamam da.
Sahi, size bayram gibi geliyor mu? Bayram dedigin sevinç degil mi? Bu bayram, "iyi ki bayram geldi!" diye sevinçten kaç kisi göbek atti.
Bayram belki çocuklara. Onlara yeni giysiler filan aliniyordur, alabilen ailelerde. Seker-meker veriliyordur. Harçlik-marçlik hani. Bu durumda ben olsam, sekeri, harçligi aldimmiydi göbek atarim tabi.
Ama, bu bayram halkin nezdinde pek bir kuru geçti be anacim. Zaten ay sonu. Cep delik, yen yirtik. Nasil olacak bu isler?
Dervis Kemal,
"Buna bayram deniyorsa,
Bayraminiz kutlu olsun.
Içinize siniyorsa
Bayraminiz kutlu olsun!" diyordu bir siirinde. Aynen.