Çaresizliklere belenen insanlar bir de suskunlastiginda daha bir büyür çikmazlari.
Sorsan anlatir mi, anlatabilir mi?
Dili varir mi, sözcükleri yeter mi yüreklerindeki çikmazlari anlatabilmeye, tanimlamaya?
Çikmazlarin girdabinda döner dolasir yüregi de…
Sorsan,
Söylemez.
Anlatamaz.
Belki, anlatsa, anlasilmamaktan korkar.
Çok zaman yasanmaz mi böylesi durumlar, ortamlar.
Hani, gayetle stresli, gayet suskun, karamsar görürsünüz birilerini ve sorarsiniz.
Ne der?
Açik açik söylemese bile, sussa bile hattâ!
Haykirir için için:
"Sen kederi bilmezsin
Anlatirsam gülersin
Belki hiç dinlemezsin
Acilari bana sor
Sana oyuncak gelir
Dag basinda yalnizlik
Yillar yili uzarsa
Yalnizligi bana sor
Felsefesi bir yana
Sen hiç dost aradin mi
Muhabbetsiz kaldin mi
Sessizligi bana sor
Agladin mi kahrindan
Tek basina çaresiz
Gaflet basip sustun mu
Gözyasini bana sor
Baglama bile üzgün
Teller sessiz sedasiz
Mizrap hissiz duygusuz
Halsizligi bana sor
Bu can hep düsünüyor
Yasamak hepsinden zor
Inan beni yoruyor
Sorma yalnizligimi
Sorma sessizligimi
Sorma sensizligimi
Sorma duygularimi
Kaygilarimi sorma
Anlamazsin
Anlatamam!"
Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol