AYLI GECE

Geceler alabildigine hüzündür kimi zaman.

Kimileri için gün batimi hüznün sineyi zorladigi andir.

Ayli gecelerde gurbet daha bir çekilmezlesir de…

Sevdiklerinden ayri, gecelerin koynuna atilan birileri, gözünü göge verir, ay'i gözetir.

Saman yolunu doyasiya seyreder.

Büyük ayi takim yildizini arar gurbet elde.

Nasrettin Hoca'nin saman arabasidir. Tekerlegi ariza yapmistir ve samanlar ondan dökülmüstür.

Küçük ayi takim yildizini arar gözleri. Kocaman bir W'dur.

Tüm bunlari gökyüzünde buldumuydu, ayirmaz gözünü uzun uzun. Ayiramaz.

Gurbet sancisi iste o zaman azalir, dibe çöker ayrilik acisi.

Sevdigi gelir aklina, silada biraktigi.

Bir zamanlar çok sevdigi ve belki de ayrildigi.

Ay'li gecede el ele aglamislardi zamanin birinde.

Belki kavusamamak endisesi sarmisti birilerini.

Ayli gece, göz yaslarini örtememis, gizleyememisti..

Iste simdi gurbetteydi ve sevdigi çok uzak diyarlarda.

Bagirsa, çagirsa duyuramazdi sesini.

"Gidip te gelmemek, gelip te bulmamak!" endisesi delip desip kanatiyordu.

Ay'li gece aglatiyordu.

Sazini indirdi duvardan. Dokundu teline.

Sesi daha bir yanikti bu gece.

Gök yüzünde yine ay vardi ve yildizlar her zamankinden fazla kaplamislardi gögün açik mavisini.

Vuruyordu tele ve…

Agliyordu.

Biliyordu ki uzaklarda bir baskalari da…

 

"Ay dogdugu geceler

Agliyordun bilirim

Sakin bu aya kanma

N'olur aglama

 

Sevgiler bir mevsimlik

Bahar gelir güz gider

Geriye gelir sanma

N'olur aglama

 

Sevgililer kus gibi

Her gönül bir dal olur

Hiç birine inanma

N'olur aglama

 

Sen insansin seversin

Dostum

Çekinme gizleme

Elbet sevdalanirsin

Meger bos yere yanma

Aglama

N'olur aglama

Aglama"