AYAKLARIM ÜSÜYOR

Öyle dagilmisim ki…

Paramparçalanmak üzereymisim meger.

Ondanmis yüregimdeki eklem agrilari.

Bir zamandir dikkate almadigimdandir irademdeki çagrilari…

Yogunum ve yorgunum.

 

Üzerimde yorgan yok.

Kisacik bir çerge.

Bos bulunup uzatmisim ayaklarimi.

Germisim kollarimi yaylima.

Bir de uyandim ki derin uykudan…

Üsüyorum.

 

Çok uçtum galiba bu aralar.

Bulutlar kardan hafif.

Rüzgâr bir o yandan bir bu yandan...

Her esintide uçusuyor yüregim deli gibi.

Tutunamiyorum yildizlara…

Düsüyorum.

 

Irkiliyorum sarsilarak.

Arnavut kaldirimindayim.

Tasa takiliyor ayagim.

Sendeliyorum.

Hedefime kör tay gibi kosmadayim.

Nedir ulasamadigim?

Sasiyorum.

 

Azgin yagislara gebe göz pinarlari…

Tutmasam, cosacagim.

Karanliga siginiyorum bir basima.

Söndürüyorum isiklari.

Yasam gözümde sirça bir çay bardagi…

Bir fiskede tuz buz dagiliverecek.

Kendimi zor tutuyorum.

 

Bu aralar yorgunum.

Uzandigimi tutamamaktan bizar…

Bedenimi tasimiyor dizlerim.

Iki büklüm kaliyorum.

Yokuslar daha bir acimasiz.

Ayaklarim küskün.

Yavasliyorum.

 

Bilen de var bilmeyen de.

Kimi anlatiyorum…

Kimi suskunum.

Anlayan da var bir nebze…

Anlamayan da.

Yeni bastan aliyorum.

Dilim damagim kupkuru…

Tikaniyorum.

Bedenimi sarinacak yorganim yok yünlüden.

Yatagim ter duman…

Içim ürperiyor tiril tiril.

Uyaniyorum.

Ayaklarim üsüyor.

Toparlaniyorum.

Yorum Yazın

Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol