ANA

Anneler Günü'nü yasamistik bir buçuk hafta kadar önce.

"Anneler Günü" ne demektir, bilmem. Söylence vardir. Uyduruk mudur? Bilemem.

Anneler Günü ne anlama gelir? Nereden peyda olmustur?

Anam vardi.

Anaydi. Bu kadar kolaydi. Onun için gün gerekir miydi?

Herkesin anasi var midir?

Analar zamanli zamansiz ölür mü?

Analar kaç kere ölür, onu da!..

Sahi, sizin ananiz?..

Ana ölümü nasil bir sey?

Benim anam bir kere öldü ve anlayamadim.

Üstelik, "Anneler Günü"nü beklemedi ne hikmetse.

Ask olsun anama.

Oysa benim ondan özel ricam vardi, özel arzum, istegim.

Ona demistim ki:

 

"Ana beni bekle yaslanacagim

O zaman elimden tutarsin yine

Sefkatin tükenmez yüceligiyle

Altima bir dösek atarsin yine

 

Ana o günleri görürsem eger

Elimde bir baston belim iki kat

Elimi elinden birakma sakin

Kendine bir yer aç basucumda yat

 

Sevdalar hep yalan senden gayrisi

Ana senden sadik yar bulamadim

Bir tutam tatli söz bosmus gerisi

Yüreginden sicak yer bulamadim

 

Seni andigimda dolan gözümden

Uzanip yaslari silersin yine

Tasanin zerresi vursa yüzümden

Huzurlu olmami dilersin yine

Kadim yoldasini unutma sakin

Babami birakma seninle dursun

Gençlik tükeniyor yaslilik yakin

Ihtiyar halimi o dahi görsün

 

Uzaktayim sesim seni bulur mu

Ana sen yaslanma hep böyle genç kal

Ardimdan bir el sallarsin olur mu

Bahçe kapisindan süzülürken sal."

 

"Her ölüm erkendir!" diyordu ya bir söz.

Simdi daha iyi anliyorum o sözün anlamini.

"Bir evlât pir olsa da…"