İZ BIRAKANLAR

Sevgili dostlar merhaba;
Bu hafta sizlere tanıtmak istediğim Eğitimci, Şair, Mehmet Özbilen'dir. Onun düşüncelerini, nelerden esinlenerek şiirlerini yazdığını, kendi gözlemlerimle sizlerle paylaşmaya çalışacağım. Sizlerde biraz olsun Mehmet Özbilen'i tanıma imkânını bulmuş olacaksınız.
MEHMET ÖZBİLEN
Mehmet ÖZBİLEN' 24.04.1948 yılında Edirne'nin Uzunköprü İlçesinde doğmuştur. Annesinin ismi Basire, babasının ismi Arif Hikmet'tir. 1973 yılında İncilay Hanımla evlenmiştir. Arif Caner isminde oğlu ve Sinem isminde kızı vardır.
Mehmet Özbilen, İlkokul ve Ortaokulu Uzunköprü'de okumuştur. Buradan Edirne Öğretmen Okuluna gitmiş ve buradan mezun olduktan sonra, yurdun çeşitli yerlerinde öğretmenlik yapmıştır. Öğretmenliği sırasında, Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Pedagoji Bölümüne girmiş ve buradan mezun olmuştur.
Milli Eğitim Bakanlığında sırası ile İlköğretim, Eğitim ve Eğitim Denetmeni olarak 40 sene Devlet hizmetinde bulunduktan sonra emekli olmuştur.
Kuruluşunda bulunduğu, Kırklareli Kültür Sanat ve Edebiyatçılar Derneğinde üyelik, Kırklareli Kanser Savaş Derneği Başkanlığı, Türkiye Sakatlar Derneği Kırklareli Şubesi 2.Başkanlığı, Kırklareli TEMA Temsilciliği Eğitim Sorumluluğu, Kırklareli Kent Konseyi Yürütme Kurulu Üyeliği, Türkiye ve Marmara Çevre Platformlarına STK Temsilciliği gibi Sivil Toplum Kuruluşlarında hâlen görev almaktadır.
Kırklareli'nde ikamet etmektedir.
Mehmet Özbilen İlköğretim ve ortaöğretimde okuduğu yıllarda öğretmenlerinin yönlendirmesi ile şiir ve öykü yazmaya başlamışsa da, ilerleyen yıllarda şiir yazmaya öncelik vermeye başlamıştır. 600 civarında yazmış olduğu şiiri vardır.
Şiirleri serbest vezinle yazılmış şiirlerdir, hece vezniyle yazılmış şiirleri de vardır. Şiirlerinde ele alıp işlemiş olduğu konular, Aşk, sevgi, özlem, tabiat, temalı şiirlerdir. Şiirleri genelde, didaktik, satirik ve lirik türde şiirlerdir. Doğaya ve insanlara âşıktır. Sosyal yaşantısı içersinde gözlemlediği yanlışlıklar karşısında devamlı olarak üzüntülerini dile getirmiştir.  Çünkü o gözlemlerinde, olması gereken değerlerin yozlaştığını, saptırıldığını, güzelliklerin yavaş yavaş kaybolmakta ya da zarar görerek, değişikliğe uğramakta olduğunu görmektedir. O doğanın, tabiatın insanların zarar görmesini kabullenemeyen bir ruha sahiptir. Şiirlerinde, nasihat eder, uyarılarda bulunur. Mısralarında ki zaman zaman isyanı bundandır. Bunu; kendisine has bir üslup içersinde yapar. Okuyucusu şiirlerinde bu güzellikleri ve de nelerden hüzünlendiğini anlar. Çünkü şiirlerini toplumun her kesiminin anlayabileceği dil ile yazmaktadır.  Süslemelerden uzak ve sade bir dil kullanmaya çalışır mısralarında.
Şiirleri çeşitli basın ve yayın organlarında yayınlanmış ve yayınlanmaktadır. İlk şiir kitabını yayına hazırlamaktadır.
Mehmet Özbilen, Kırklareli'nde 2008 yılından bu yana faaliyet gösteren (KIRKSEDER) Kırklareli Kültür Sanat ve Edebiyatçılar Derneğinin üyesidir. Mehmet Özbilen'nin şiirlerinden sizlere örnekler vermek istiyorum.

SEVDİKLERİM

Bir kuş olabilsem,
Uçsam sessizce,
Sevdiklerimin diyarına.
Piyanolar son senfoniyi çalsa,
Kuş sesleri de karışsa notalara;
Birde benim sesim…
Ulaşır mı?
Onlara bilemem…

23.12.1970
Mehmet Özbilen

YAŞAMAK VARKEN

Yıldızlara tutunmak geldi içimden,
Ölümü seçmek gelmedi.
Düşümde genç kalmak vardı,
Zaman geçmek bilmedi.
Ölüm bile beğenmedi düşlerimi,
Yaşamak varken.
İnsanlar gelip, geçti şarkılarımdan,
Bal tadında aşklar kaldı,
Yarınlara.
Gün geceye karıştı,
Güneş doğmak bilmedi…
Bir tutam yaşamak yağdı yüzümden,
Güllerden bahçeler döşendim,
Bu dünyaya sığmak bilmedi…

23.11.2001
Mehmet Özbilen


GİBİ

Şimdi bir ağaç filizi gibisin,
İçinde yaşanmamış
Aşkların öyküsü var.
Sen açmayan tomurcuk gibi
Gün ışığına hasret.
Ben ise deve dikeni,
İçinde
Günümü yitiriyorum.

Mehmet Özbilen

DAHA NE BEKLİYORUZ

Rüzgâr nereden esiyor
Fırtına mı? Çıkacak,
Kasırga mı? Gelecek,
Belli değil.
Mevsimler birbirine karışmış.
Güz mü? Gelmiş...
Kış mı? Gidiyor,
Belli değil.    
Ağaçların yaprakları dökülmüş,
Meyveleri olmamış.
Toprağın suları çekilmiş,
Çimenler yok olmuş.
Kuşlar terk etmiş yuvalarını,
Yiyecek bulamaz olmuş.
Ne oluyor diye
Soran olmamış.
İnsanlar ne yapacağını şaşırmış.
Düşünemez olmuş.
Çaresizliğin yerini feryatlar almış.
Dünya yangın yerine dönmüş.
Kirlettikçe kirletmişiz.
Zehir akıtmışız nehirlerimizden,
Ne oturacak kent kalmış,
Ne içecek su.
Gelecek daha iyi olacak,
Diye diye…
Uzatmışız gelişi güzel bacaları,
Gökyüzünü karanlıklara boğmuşuz.
Ne olduğunu anlamadan,
Gelecek yok olmuş gözlerimizde
Kör olmuşuz.

Mehmet ÖZBİLEN

SEN VARKEN BENDE YAŞIYORUM

İçimde öyle yer etmişsin ki;
Seni çıkarıp atmak mümkün değil.
Hiçbir yer beni tutmuyor.
Her şey buraya kadar diyemiyorum.
Herkes kendi hayatını yaşar.
Olur biter, ama öyle değil ki,
Bende tanıdığım gibi kalacaksın,
İlk geldiğin gün gibi ol yine.
Günlerim bayram sevincinde geçsin,
Gelecek günlere de kalsın güzelliğin,
En iyi ve dürüst hislerinle sev beni,
Hiç olmazsa böyle göster kendini,
Düşmanca tavırlarından sıyrıl artık.
Ya da öyle görün düşüncelerinde.
Bugüne yetişecek işlerini gelecek zamanlara bırak.
Ben belki bu zamanlarda olmaya bilirim,
Acele et gittikçe küçülüyor zaman.
Yazarken hep seni yazıyorum.
Motiflerimi sen dile getiriyorsun.
Onlarda hep seni işliyorum.
Daima böyle sürecek zaman.
Biliyorum, seni içimden atmak mümkün değil.
İçimde öyle yer etmişsin ki;
Her yanımda sen varsın.
Nereye baksam sen yaşıyorsun.
Sen varken bende yaşıyorum.
Bunu unutma

Mehmet Özbilen

YARININ UMUTLARI

Sil gözlerinin yaşını,
Bu şehrin evlerinde,
Niceleri var senin gibi,
Bekleyen!  Gelmeyenleri.
Bu şehrin bulvarlarına sor,
Gidenler gelir mi?
Her haziran açan,
Ihlamur ağaçlarının,
Kokusu karışmış sevdalara.
Onları içine geçen insanlar,
O kadar çok ki!
Bu şehrin caddeleri,
Taşıyamaz olmuş,
İnsanların aşklarını.
Hiçbir şey umurlarında değil.
Hepsinin gözleri dalmış,
Gökyüzünün maviliklerine.
Parkları renk renk çiçekler kaplamış.
Her masada bir bekleyiş,
Garsonlar götürüp, getiriyorlar,
Çay yerine hasretleri.
Hepsinin içi kıpır,  kıpır,
Güneşe bakıyorlar,
Yeryüzü daha çok aydınlanıyor.
Geleceğe bırakıyorlar,
İçlerinde var olan sevgileri,
Sende onlardan birisin.
Ne olur sil gözlerinin yaşını,
Yarının umutlarına taşı.

Mehmet ÖZBİLEN

Görüldüğü gibi şairimiz, şiirlerinde ele almış olduğu temalara kendi duygusal bakış açısından da ayrı bir güzellik katmıştır. Mısralarına, hasreti, özlemi, acıyı, ilmek ilmek işlemiştir.
Kendisine buradan, kaleminin daim olmasını ve bol ilhamlar dilerim. İnşallah bundan sonrada yeni yazacağı şiirleri ve besteleri ile bizleri buluşturur ve Edebiyat dünyamıza yeni eserlerle katkıda bulunurlar.
Önümüzdeki hafta bir başka şairimizle sizleri tanıştıracağım. Saygılarımla