İNSANA DAİR

Kişi vardır kalplerin en güzel yerinde unutturur kendini.
Bir daha onu görmesek bile, anıların yüzünde kalır izi, dalından koparılmış taze bir çiçek gibi.
Kişi vardır yaklaştıkça uzaklaştırır kendinden.
Keşke bu kadar yaklaşmasaydım, şimdi böylesine uzak kalmazdım, düşüncesi hâkim kalır içimizde.
Bulgaristan'dan Türkiye'ye geldiğim o, günlerde bir emekli öğretmenle tanışmıştık.
Geçenlerde yağmura yakalanınca girdiğim kapalı bir mekânda yeniden karşılaştık.
Kütüphaneden aldığım bir roman vardı elimde.
Arkadaşım bize cay ısmarladı ama gözleri kitaptaydı.
İstersen birkaç gün sende kalsın okursun ve sonra ben okurum dedim arkadaşıma ama demez olsaydım.
Eskiden tanıdığım o, öğretmen emeklisi hemen yetiştirdi sözünü.
Sen hala bunları mı okuyorsun, bıkmadın mı daha diyerek kınadı beni.
Benim içimde bitmez tükenmez bir özlem var Türkçeye deyince, bulmuşsun özlem çekecek şeyi, yazık oluyor zamanına, ben okumayı hiç sevmem ömrümde bir kitabı sonuna kadar okumadım demesi yetmezmiş gibi, soğuk sözlerine devam etti.
Aslında ben sadece kitapları değil, kendimden başka hiçbir şeyi sevmem demesiyle sanki üstüme kaynak sular döküldü.
Şaka mı yapıyorsunuz öğretmenim, diyemedin, gözlerindeki mana sözlerin ciddiyetini anlatıyordu.
Kim ne yaptı benim için?
Ne verdi bana bu vatan, sözleri kulaklarımda bir uğultuya dönüşürken, cayımı bile içmeden attım kendimi dışarıda yağmurun altına.
Çok zaman geçse de o günden bu güne kadar, kulaklarımda hala o sözleri duyarım.
Bu kadar nankör olmamalı insan, bu vatan senin eline bir meslek vermiş, evin, yurdun, ocağın, evlatların var, diye yüzüne vurmadım düşüncelemi diye pişmanım hala.
Bu kadar asi düşünce kimin dilinden dökülürse dökülsün yadırganır ama evlatlarımızı güvenerek teslim ettiğimiz ilham yuvaları sahipleri bildiğimiz birinin ağzından duymak felaketin kendisidir.
Bir öğretmen hiç utanmadan bu sözleri söyleyebiliyorsa eğer, bizdeki cehaletin bitmesi şöyle dursun, hızla çoğalmanın yolundadır.
Öğretmenlere saygımız sonsun olsa da, böyle fikri bozukların öğretmenlik yaptığı yıllarda yetiştirdiği öğrencilerin sayısını hesaba, kitaba vuracak olursak eğer, korkunç bir rakamla karşı karşıya gelebiliriz.
Böylesinin öğretmenliğini de bir taraf edelim, bir insan olarak ele alacak olsak insanlık sınıfta kalır.
İnsan dediğimiz vatanına, yakınına evladına, mesleğine sahip çıkmalı, kollarını fikirlerini anten etmeli her yana.
Deryalar gibi uçsuz bucaksız, kendini aşa, aşa yaşamalı
Aksi halde ölümsüz olsa bile, yaşamış sayılır mı?