YİNE, YİNE, YİNEE

Yine bomba haberleri ile dolup taşıyor Türkiye'm, yine sallıyor dünyayı anaların tükenmez yası.
Elimizden gelen ise sadece lanet okumaktan başka bir şey değil.
Teröre lanet okumakla su serpilmiyor ki vatanın yanan bağrına.
Seferlerinden dönüyor Mehmetçiklerimiz her gün tabutların kucağında.
İnternet lanetten, biz acımızdan inliyoruz "vatan bölünmez, şehitler ölmez" diye.
Baharlarında verdikçe gencecik canlarımızı kara topraklara, yaşayan ölülere döndük sonunda.
Bizler vatan hainleri kadar namussuz olamasak da, ellerini kana bulamaktan zevk alanlar er geç şehitlerimizin, masumların kanında boğulacaklar.
Çivisi çıkmış bir dünya, kıran kırana bir yaşamda sulanıyor topraklarımız durmaksızın akan kanlarla.
Sayılmıyor, sayılamıyor artık elden kopan parmaklarımızın sayısını.
Elimizi verdik diye kolumuzu kaptıracağımızı sananların da sonu inşallah yakında da yakındır.
Kardeş diye bağrımıza bastık, ayni suyu havalı paylaştık.
Onlar gibi olmayı unutup, ne kucaklar açtık.
Demek, görüntüler gördüklerimizden ibaret değil veya algılamada bir değil binlerce sorun var.
Aslında elleri bağlı olsa bu milletin, mücadelesini dişleriyle verir aynen Cumhuriyet savaşında olduğu gibi.
Bu vatan bizim, her çakıl taşı ve solan yaprağı bile kalbe dokunur.
Uçsuz bucaksız bir ormandır gölgesinde nice nicelerini barındıran.
Bu yemyeşil ormanın dalların balta vuranlar bizden sayılmaz.
Türkler çok sabırlı ve insana insanca davranmasını bilenlerdir.
Söz konusu vatan ise seksen milyon tek yumruk olacaktır bu böyle biline.
Sabrın sonu selamet dense bile, bazen fazla sabır insanları felakete sürükleyebilir.
Kalkmalı artık üstümüzden bu kanlı karanlık, koptu kopacak umudun kanatları.
Her şehit bir neşter gibi parçaladıkça özümüzü.
Birileri sinsi, sinsi idamımızı hazırlarken, sükût duvarlarını aşma zamanı geldi de geçti çoktan.