YENİ SAYFA

Hayat başlı başına bir imtihan diye düşünürken kendi kendine, sıcak kahvesinden bir yudum aldı.
Küçük yaşta annesiz babasız kalmış ve tek başına direnmişti hayatın her türlü zorluklarına.
Bazen insanın içine öyle bir acı düşer ya hani, nereden geldiğini, nereye gittiğini bilinmez, beklide bilmek istemeyiz.
Son günlerde Filiz'in içindeki bu fırtınaların da bir adı yoktu ama mutluluğunun yollarına  pusu kurulmuştu sanki.
Neyi sevse ondan uzak kalıyor, neye değer verse renk değişiyor, yüzü birazcık gülecek olsa sanki bir karaçalı hazırda bekliyor gelip arada boy atmak için.
Ne kadar savaş verse bir arpa boyu yol alamıyor, nereye gitse bir huzur bulamıyor, acılardan bir ordu gittiği yere geliyordu.
Bu hali son günlerde işine de yansımaya başlamış olmasını seziyor sezmesine de, çıkış yolunu bir türlü bulamıyordu.
En ufacık dertleri kendince büyütüyor ve günden güne yaşam sevincini kaybediyordu.
Nice yarım işleri vardı aylardan beri el süremediği, düşlerinde bile bir renk kalmamış gökkuşakları siyah beyazdandı.
Her şeyleri yolundaymış gibi kahkahalar savurarak yanından geçenlere gıpta ile bakmaya başlamıştı
Her günü bu kadar derin yaşamam mı gerekiyor acaba, sorusu cevapsız kalan sorularının başında geliyordu.
Yılların muhasebecisi olmasına rağmen kendi muhasebesine bu kadar yabancı kalmış olması ısırtınca dudaklarını canı yanana kadar kendine geldi.
Yeni bir sayfa dedi, yeni bir sayfa açmalıyım kendime.
Geçmişin acılarıyla bu günlerimi vurmak yok.
Yarının mimarı olmak için hayaller kuracak, yapamadıklarını da tecrübeden sayacaktı.
Aldığı karar gönlündeki bulutları parçalayarak bir ışık demeti sundu akşam kahvesinin üstüne.
Soğuk kahvesini yudumlarken dudaklarının ucuna takılan tebessüm kaldırınca gözlerinden hüzün perdesini, camlarda oynaşan akşam güneşinde hayatın ellerinin kendisine açık olduğunu fark ediverdi yeniden.

Yorum Yazın

Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol