VATAN İÇİN

Zaman kimi kuşkanadında, kimi yerinde sayar durur. İşte böyle anlarda imdadıma koşan hep kalemim olur.
Akşam yine davetsiz düşüncelerin istilasına uğradım.
Herkes tatlı uykusunda bir ben uyanık, bir gece ve bir de gecenin karanlığında tek, tük ışıldayan pencereler.
Karanlık gecelerde ışık insanın hep umudu olmuştur ama o ışığın ötesinde nelerin yaşandığı bilinmez?
Sevişenler mi, dövüşenler mi, ağlayanlar mı, gülenler mi?
Yeni bir doğan mı, yoksa hayata gözlerini yuman mı? Kapalı bir kutu gibidir pencerelerin ardında ki hayat.
Rahmetli, büyük üstat Nazım Hikmet'in dizeleri geldi şu an aklıma.
"Memleket mi, yıldızlar mı, gençliğim mi daha uzak, kayınların arasından bir pencere sarı sıcak"
Demek insan karanlıkta kalınca en ufak bir ışık bile sarı sıcak umuda dönüşebilir.
Biz Cumhuriyet çocukları olarak biraz daha şanslıyız eski kuşaklardan. Kanla canla kazanılan bu Cumhuriyetin ilkelerini korumak tek görevimiz olsa da, bu konuda ne kadar başarılı olup olmadığımız tartışılır.
Oysa T. Cumhuriyeti'nin evladı olan herkesin kaçınılmaz görevidir, din, dil, ırk ayrımı yapmadan bu vatanı korumak.
Zaten Cumhuriyet Savaşı'nı da böyle tek yumruk olarak kazanmadık mı? Farklı düşüncelere gerek yok çünkü başka TÜRKIYE yok.
Birimiz hepimiz, hepimiz de bu VATAN için var olmalıyız.