SON ÇIRPINIŞLAR

Son günlerde gazete ve televizyon haberlerine kulak verecek olursak PKK artık köşeye sıkışmaya başlamış ve verdiği kayıpların telaşına düşmüştürler.
Halk biraz rahat nefes alsa bile, evladı asker olan anne babalar artık huzuru çoktan unutmuşlar ve dört gözle yavrularının geri gelmelerini bekliyorlar.
Ateş hattı olan Mardin Nusaybin’de her gece sekiz on yaralı haberi yürekleri parçalamaya devam ediyor.
Oralarda bizim huzurumuz için çarpışanlar ve onların geride bıraktıklarının ruh hallerini acaba hiç düşünüyor muyuz?
Pek fazla uzaklara gitmeye gerek yok bir empati yeterlidir .
Hepsi gencecik yemyeşil dallar gibi göğsünü siper ediyor bu vatanın huzuruna.
Bizim uykularımızın bölünmemesi için.
Sıkıştılar, kayıp veriyorlar, pes edecekler ve nihayet bu ülkenin anaları kara bağlamadıkları bir döneme girecekler diye biraz mutlu olmaya çalışsak, onlar sağ gösterip sol sallayarak başka, başka
Yerlerden çıkıyorlar karşımıza.
Kimileri dara düşünce teslim olmak maskesi altında sürdürüyor yine o pis planlarını, en azından onlara el ayak olarak.
Özellikle büyük şehirlerde topluluğun en yoğun yerlerde canlı bombalar gönderiliyor.
Ölecek olanların masum insan veya çocuk olma ihtimali onları bağlamıyor.
Milletin kanını içmeden doymayan vampirler, artık her yanımızda olabilme ihtimali insanları günden güne daha büyük korkulara itiyor.
Kimisi yeni kiracı olarak çıkıyor karşısına insanların, kimileri de reşit olmayan erkek çocuklarının başlarını türbanlarla sararak polisimize veya jandarmaya karşı kışkırtıyorlar, ellerinde taş, sopa veya Molotof kokteyller.
Bazen polislere de kızanlar oluyor ya hani bayanlara kötü davranıyorlar diye, işte böyle oyunlar oynanırken polislerimizden onlara karşı kibar olmalarını isteyemeyiz.
Çünkü artık o kadın görünümlerin altında kimler çıkacağı belli olmayan bir zamana geldik.
Sözüm buralarda polis olanlara değil, buradakiler biraz daha şanslı sayılırlar ama orada canla başla savaşanlar da bizim yavrularımızdır.
PKK, lılar kendi pisliklerini örtmek için her türlü alçaklığa başvursalar da, bu defa başaramayacaklar.
Kıyamet kopsa da bu ülkenin bölünmeyeceğini anlamış olmalılar ki kendi içlerinde parçalanmaya başlayan onlar oldu.
Nereye kaçacaklarını bilemeyen hayvanlar gibi saldırıyorlar son can havliyle
Bir tek vatan uğruna tek yürek oluşumuzu gördüler ve anladılar.
Topla tüfekle, canlı bombalarla ölmez bu millet, toprağa düşen her şehit bir tohum, tohum ayrı bir fidandır bu ülkeye.