SONBAHAR

Sonbahar geldi yine sararan yaprakların dalından kopan hüzünleriyle, yaza veda edişi hüzzam şarkıları hatırlatırcasına rüzgârın savurduğu yaprakların, ardından, sürüklenen duygularımızı seyredercesine bakıp kalıyoruz.
Sabahın seherleri,         akşamlarların, bir perde gibi önümüze çöküşüyle serin dalgalarını hissetmeye başladık bile.
Düne kadar sıcaklardan yakınan bizlere, güneşin ışıktan ellerini, sıcacık gülüşlerini üstümüzden çektiğini hissettirmeye başladı tabiat ana.
Sadece bir yağmur sonrasında da, kalın hırkalar, botlar, montlar aranmaya başlayacak.
Cırcır böcekleri veda edince yaz konserlerine, sararan yapraklarla beraber geceler öksüz kalacak ve sessizliğin sesleri alacak hayatımızda yaz gecelerinin yerini.
Sonbahar hüzün mevsimidir diyor ya bir şair, bir başkası da, “her sonbahar gelişinde sarısarı yapraklarla sen gelirsin aklıma” diye hitap ediyor unutulmaz sevgiliye.
Ayrıca sonbahar, ayrılıkların mevsimi olarak ta bilinir, kimi yerlerde, ama ayrılıklar her zaman ayrılıkla bitmez.
Bazen çok severken bile çekilmek zorunda kalabiliriz, ayrılık başkadır unutmak başka.
Hiç kimse unutmadan unutulmaz.
Ayrılık unuttum demekle de olmaz.
Çoğu zaman, unuttum demek bile  unutamamanın bir anısıdır.
Herkese ayrılıksız günler dileklerimle.