SARI KIZ

Daha ilkokula giderken kütüphaneyi dost bilmiş olsam da, okuduğum kitaplar sadece çocuk şiirleri ve masal kitaplarından ibaretti.
Zamanın geçmesiyle masallar çocukluğumda kaldı, şiirler benimle yol aldı.
Yunan masalları kitabından bir masal bende derin izler bırakmış olmalı ki, onu hala hatırlıyorum.
Polye adında bir sarı kız doğayı çok severmiş, ormana yakın evi olan babaannesine her gittiğinde sırt üstü yatıp gökyüzünü sık, sık seyre dalıyormuş.
Ormandan gelen sesleri, rüzgârın şarkılarını, yıldızların yere inişini, menekşe kokularını içine çekerek sanki ormanın içinde bütün bunlardan bir parça olarak yaşarmış.
Gökyüzünün sonsuz maviliği özgürlüğü hatırlatıyormuş ona.
Öylesine dalmışken bir gün yine mavi semalara, bu rengin üstüne renk olamaz diye düşünürken, fısıltılar çalınmış kulağına.
Yattığı yerden doğrularak sessizliğe şöyle bir kulak vermiş.
Bir de ne görsün etrafında ki yeşillikler sitem ediyor sarı kıza.
… Yeşil umudun rengidir, insanoğlu umutsuz kalırsa bir hiçtir.
Yeşillikler sözünü bitirir bitirmez, minik beyaz papatyalar hıçkırıkla dile gelmişler.
Ayaklar altında ezildiğimize bakma sarı kız, biz saflığın, lekesizliğin, Berraklığın rengiyiz diye söze girmişler.
Sarı kız etrafında gördüğü tüm papatyaları elleriyle, gözleriyle okşarken, ya biz, demiş gelincikler.
Bizim rengimiz sevginin rengidir, hiç de yabana atmaya gelmeyiz diye sürdürmüşler sitemlerini.
Bir anda kafası karışan sarı kız, bakışını bırakmış karşıda ki mor dağların kucağına.
Mor dağların sinesinden mor menekşeler, mor çiğdemler, mor zambaklar, asaletin rengi bizde, dünya durdukça seviliriz demişler.
Bu kadar karmaşık düşüncelerden kurtulmak için sarı kız kalkıp evin yolunu tutmuş.
Ayçiçekleri tarlasının içinden geçerken, ayçiçekleri koro halinde ona seslenmiş.
Sarı güneşin rengidir dünyaya hâkim renk bizim, diye döndürmüşler yüzlerini güneşe.
Tarla kenarından evin yolunu tutmuş, dalgın, dalgın, yürürken yol boyunda açan pembe yaban güllerine rastlamış.
Dayanamamış ve eğilip koklamış sevgiyle pembe gülleri.
Pembe unutulmazlığın rengidir artık bizi unutamazsın demişler sarı kızın kulağına.
Bu renkler cümbüşü ortasında şaşırmış kalmış sarı kız.
Aslında o gün sarı kız bir renk hediye etmek istiyormuş doğum günü olan yosun gözlü sevgilisine.
Ne yazık ki renkler onu öylesine şaşırtmış ki, hangisini seçeyim diye düşünürken bir de yağmura yakalanmış.
Açıp gökyüzüne ellerini yalvarırken yağmurlara, bir de ne görsün tüm renkler avucunun içinde. Öyle bir savurmuş ki sarı kız mutluluktan ellerini havaya, renklerin hepsi gökkuşağında birleşmiş.
O günden sonra gökkuşakları her yağmur sonrası güler olmuş renklerin cümbüşüyle sarı kızın anısına.