RUMELİ DEMİRYOLLARININ TARİHÇESİ

Rumeli Demiryolları imtiyazı 1868 yılında Sultan Abdülaziz ve Nafia Nazırı Ethem Paşa tarafından Avusturalyalı Baron Hirsch’e verildi. Adı geçen Baron tarafından 1869 yılında Rumeli- Şark Demiryolları Kumpanyası kuruldu. Kendisine 2000 km'lik bir hattı inşa imtiyazı tanındı. Bunun 337 km'si İstanbul Edirne, Mandra- Kırklareli hattını kapsıyordu.
Osmanlı Hükümeti gerek Rumeli'de ve gerekse Anadolu'da demiryolu yapımını teşvik için bir takım garantiler vermiştir. Edirne- Sirkeci arası demiryolu peyderpey inşa edilerek 1871-1873 yılları arasında hizmete açılmış olup, Sirkeci garı 3 Kasım 1890 tarihinde açılmıştır.
1902 yılında Alman ve Fransızlarla yapılan ortak anlaşmanın imzalanması ile imtiyaz verilen şirketlerin güzergâh saptırılması olayı ile karşılaşıldı. Adı geçen anlaşma hükümlerine göre demiryolunun 20km. çevresinde kalan tüm maden ocakları kurulacak şirketlere devrolunuyordu. Şirket, gerekirse ormanları da ayrı bir izne gerek kalmaksızın istediği amaçlarda kullanılabilecekti. İnşaat çalışması sırasında çıkacak tarihi eserler üzerinde de Osmanlı hiçbir hak iddia etmeyecekti.
Rumeli- Şark Demiryollarının sermayesinin %57'si Almanlara,%23'ü Fransızlara ve %20'si İngiltere'ye ait olmak üzere paylaşıldı. Bazı nedenlerle gecikerek Mandra- Kırklareli hattının Fransız sermayesi ile yapımına 29 Mayıs 1910 tarihinde Rumeli- Şark Demiryolları Kumpanyası bir Osmanlı Anonim Şirketine dönüştürülerek başlanmış ve 19.06.1912 tarihinde işletmeye açılmıştır.
Rumeli- Şark demiryollarının sınırlarımız içinde kalan kısmının işletme hakkı 1931 yılında Şark Demiryolları Türk Anonim Şirketine verilmiş ve 1937 yılında 3156 sayılı kanunla satın alınarak devlet Demiryolları idaresinde devredilmiştir. 22.11.2001 İbrahim EREN Bölge Müdürü Yrd.
BOŞNAK HAYRO'NUN FIRINI
Karakaş Mahallesi'nin sakinleri, böreklerini, güveçlerini, çiğ ekmek tepsilerini, dolmalarını, etlerini Hayrullah Sıcak'ın fırınına getirirlerdi.
Hayrullah ağabey "Ben titizlikle pişirirdim. Kimseyi kızdırmazdım. İnsanlara saygılıydım… Yugoslavya'nın Sancak Novipazar (Yeni Pazar) vilayetinden 1958 yılında Kırklareli'ne geldim.
Kahveci İsmail Sıcak dayımın çocuğudur. Benim ağbim gibidir. Yugoslavya'da Sırp baskısı vardı. Zulüm vardı. Çocuklarım özgür bir vatanda yaşasınlar diye Türkiye'ye göç ettik. Orada malımızı, mülkümüzü bırakarak Türkiye'ye geldik. Çok memnunum"
Arnavut, Boşnak yemekleri, börekleri meşhurdur. Hayrullah Sıcak,, Kostik Şaban ve hanımıyla eski anılarımızı anlatıyorduk parkta.