Orman köylüsü doğal üretimden neden vazgeçti?

Sayın Hemşerilerim;
Uzun yıllardır çözüm bekleyen Türkiye Hayvancılığına, Kırklareli ilimizden bakarak sorunları ve çözüm önerilerimi siz Kırklareli hemşerilerim ve yazdıklarımı okuyan Sayın yetkililere ulaştırmayı amaçlayarak, tarafsızlığına ve adı gibi önderliğine inandığım Önadım Gazetesinde bana ayrılan köşemden, geçmişimizden aldığımız ders ve tecrübelerimizi, geleceğe ışık tutarak paylaşmak istiyorum.
Geçmişten günümüze, atalarımız yüzyıllardır meralarımızda ve ormanlarımızda, hem kendi hayatlarını idame ettirmişler, hem de ihtiyaç fazlası, etlik, damızlık hayvanlarını ve sütlerini satarak bugünlere gelmişlerdir. Yani; OT= ET+SÜT Denklemi. Ot nerede? Ormanlarda ve meralarda... Bizim ormanlarımızda mevkiler; Ahmet ağanın kışla yeri, Mehmet ağanın kışla yeri, sığır sıvatı, hergele alanı, Öküzcü kabalığı, Manda gölleri vb. adlarla belirlenmiştir. Bizler Orman köylerinde devletimizden iş istemeden, hem ailesinin hem devletinin ihtiyaçlarını karşılayan, köyünde mutlu insanlardık. Ne oldu da orman köylüsü doğadan, doğal üretim modeli hayvancılıktan vazgeçti?
Bu soruya cevap ararken bir de ilimizde (Atalarımızın mübadeleyle geldiklerinde, köy köy dolaşıp, ovaları bırakıp ormanlara yerleşenlerden) ders almayarak; silajla ve yemle kapalı beslenen çiftlikler kuruldu. Yani; doğadan beslenen yerine, Dolarla ve Euro ile beslenen…
Geçmişten ders alamazsak, geleceği göremeyiz. Devletimizin orman ve hayvancılıkla ilgili bütün kurumlarının arşivlerini açarsak görürüz; 1980’li yılların başına kadar hayvan ihracatı yapan bir ülke iken, bugün niye Dolar ve Euro yiyen, Trakya’yı Hollanda zanneden (meraklı ama işi bilmeyen) çiftliklere kaldık? (Buradan işini bilerek ve başarıyla hayvanlarına bakan çiftlik sahibi yatırımcıları saygıyla selamlıyorum, kutluyorum ve başarılarının devamını diliyorum. Kolay gelsin, bereketli olsun diyorum.) Sorun varsa, çözüm de vardır diyorum. Haftaya görüşmek üzere. Sağlık ve mutlulukla kalın…